Línbergur er svo leiðinlegur að pottaplönturnar hans fremja sjálfsmorð af leiðindum!
Nermal er svo hræðilega ófrýnilegur að mamma hans íhugaði að yfirgefa fæðingardeildina án hans.
Villimey heldur að hann hlebbi minn heiti Konungur og skrifar embættisheitið hans með stórum staf.
Regína er álíka spennandi og gallsteinakast.
Mætti ég biðja um gall og nýrnasteinakast frekar en að eyða 2 mínútum í spjall við Nermal.
Upprifinn getur aldrei verið stilltur og prúður, ekki einu sinni á rafmælisdegi sínum.
Um daginn fékk Herbjörn nýrnasteina en þeir fóru sjálfir því þeir voru að deyja úr leiðindum.
Þegar Grágrímur reynir að vera fyndinn fara allir með meðalgreind og þar yfir að gráta af bjánahrolli.
Upprifnum finnst ég drepfyndinn,,,
Jarmi safnar öllum þeim teiknimyndum sem Magnús Ólafsson hefur talað einn inn á og horfir á þær daglega.
Von Strandir er klósettkafari
Nermal er sóði og tekur aldrei til heima hjá sér.
Línbergur Leiðólfsson er eitt það allra mesta úrhrak sem genguð hefur á þessari jörð. Hann er gangandi sönnun þess að þróunarkenning Darwins virkar, enda á hann jafn miklar líkur á því að fjölga sér eins og sólþurrkaður hundaskítur. Ekki er nóg með að hann er ljótari í framan en óæðri endin á kalkún, heldur hljómar hann eins og slíkur líka. Eins og óæðri endinn semsagt, ekki eins og kalkúnn. Venjulega er svona fólk kallað misheppið. Línbergur er það ekki, hann er jafn óheppinn á öllum sviðum, því ekki tekur betra við ef hafragrauturinn í heilabúinu fær eitthvað að gera. Línbergur er einfaldlega einn af þessum mönnum þarna úti sem á engan séns.
Óskar Wilde er þessi þarna ómyndarlegi flassari sem hefur verið að spóka sig í Ljósahlíðinni undanfarið.
Jarmi er vandræðagepill sem var sendur í útlegð. Hann þorði ekki að sitja heima og berjast eins og Gunnar á Hlíðarenda.