Tel ég í og trommur slæ
í tryllingslegri hrynjandi,
ræ ég bát á rythmasæ,
rymjandi og stynjandi.
stynja læt ég stúlkuna
standi mér að fullu
fulla drekk ég flöskuna
fæ ég síðan drullu.
Drullumall nú alltof oft
okkur hér er boðið
Stjórnvöld bjóða bara loft
bull og eitthvað loðið.
Loðið bjóða stjórnvöld víst
vesælum þegnum sínun.
Úr þemi bölvuð skömmin skýst
skráð á blaðsins línum.
Línur beinar liggja oftast
lengi alveg óhaggaðar.
Bogni þær og bíði loftkast,
brosa vonum ósköp glaðar.
Glaður og í góði skapi
gott er nú í soðið.
Srækjandi og skrítinn api
með skinn sitt heldur loðið.
Loðið er og mikið mjög
magaskegg á Brandi,
Gamansamur leikur lög
líkt og Gústi á Sandi,,
Á sandi reistu ríkir aular risabólu.
Í henni þjóðarfjöregg fólu.
Fólum þessum þegjandi ég þarfir hugsa,
og jafna þeim við jötunuxa.
,
Jötunuxa einn ljótan leit
líkan stórri flugu,
komin var á réttan reit
í roðamaura smugu,.
smjúga vísu laka lét
ljót þó nokkuð væri
hana Lappi góður grét
og gerði smell á læri
Lærin mjúk og hjartað heitt
hrifning mikla vekur.
Oft hefur þar brögðum beitt
Bjartur og meyna tekur.
...laka lét... stendur þar núna sem stuðlar, og er í lagi.
Tekur kóngur til sín það
sem trúin ekki fær.
Unir sér við aurabað
og ansi hátt þar hlær.
Hlæ að slöku lasti ljóðar
ljóðum áframm, verum hlí.
Því Uppi margar gerir góðar
gamanvísur fyrir því,.
Því að taka lífi létt?
Löngu dauð er trúin!
Og ef þið hafið ekki frétt:
ærnar, kýr og frúin.
Frúin er nú farin,
flogin hinsta sinnið.
Eftir Ómar marinn
einn nú situr, skinnið.
Skinnið í vöngunum skorpið og grátt,
skallinn sem bauja á reki.
Nú orðið get ég svo grátlega fátt,
úr græjunum þrálátur leki.