‹Heyrir ekkert þar sem hann er með hausinn í sandinum›
‹Nær í rass-glennuna›
Mér sýnist umræðan hér komin illilega út af sporinu. E.t.v. er það táknrænt fyrir þau vondslegu örlög sem íslenzk tunga virðist ætla að fá að óbreyttu.
‹Anal próbar íslenska tungu›
‹Sleikir Tigru með íslenskri tungu›
‹Sleikir Tigru með íslenskri tungu›
Úúhhh.. wrawr
‹Blikkar Önnu›
‹Hrökklast óvenju langt afturábak og hrasar við›
Mér sýnist umræðan hér komin illilega út af sporinu. E.t.v. er það táknrænt fyrir þau vondslegu örlög sem íslenzk tunga virðist ætla að fá að óbreyttu.
„Vondslegu“ Er þetta nýyrði?
‹Sleikir Tigru með íslenskri tungu›
Úúhhh.. wrawr
‹Blikkar Önnu›
Hvað er þetta, það þurfti bara að þvo þér aðeins bak við eyrun... ‹Horfir afar sakleysislega út í loftið›
Ég vil fá bóluefni við málvillum. Það er gersamlega óþolandi þegar vel talandi og skrifandi einstaklingar smitast af þessari óværu. Sjálf hef ég tekið eftir því að málvitund mín hefur farið þó nokkuð aftur síðustu ár og það er bara vegna þess að villurnar bylja á manni sí og æ.
Mér sýnist umræðan hér komin illilega út af sporinu. E.t.v. er það táknrænt fyrir þau vondslegu örlög sem íslenzk tunga virðist ætla að fá að óbreyttu.
„Vondslegu“ Er þetta nýyrði?
Óekkí Vöggur minn. Hafið þér eigi lesið Hallgrím Pétursson?
Í hvaða kyni er orðið „foreldri“?
Og er þörf á að breyta því?
Ég vil fá bóluefni við málvillum. Það er gersamlega óþolandi þegar vel talandi og skrifandi einstaklingar smitast af þessari óværu. Sjálf hef ég tekið eftir því að málvitund mín hefur farið þó nokkuð aftur síðustu ár og það er bara vegna þess að villurnar bylja á manni sí og æ.
Sko! Ég þarf meira að segja að leiðrétta sjálfa mig! ‹Brestur í óstöðvandi grát› Þarna hefði auðvitað átt að standa málvitund minni.
(Hmm, hvernig ætli þetta eigi að orðast...)
„Mig langaði að ræða frekar um ljúfsku labradorsins?“
„Mig langaði að ræða frekar um ljúf labradorsins?“
„Mig langaði að ræða frekar um lýfi labradorsins?“
Hvur af ofangreindum setningum kemst næst því að vera vitræn? ‹Klórar sér í höfuðstafnum›
djúpur -> dýpt
ljúfur -> lýft
...hakki?
‹Glottir eins og Ingjaldsfíflið›
Ljúfleika, klárlega.
Ég vildi nefnilega forðast að þurfa að bæta óskyldu orði (eins og t.d. -mennska) aftan við, svo að lýftin gæti staðið sjálf. ‹Ljómar upp›