Hinn sem þarna hangir gráu húsi í
fyrir löngu fyrir bí.
Bíræfinn í bankann fór og bar út fé.
Síðan fann sér friðarvé.
Vésteinn heldég hafi sezt í helgan stein;
unir sér á grænni grein.
Grein sem bláköld berst í vindi brotnar senn
eins og flestir feigir menn.
Dabbi garmur drullusokkur drepast má
eyjasundin út við blá.
Bláa höndin hrindir burtu hræðslu´ og sorg.
Rís þá spáný spilaborg.
Spilaborgir spillingar & spákaupmanna;
afsakanir auðsins menna:
- Ekki var það mér að kenna !
Klórar sér í höfðinu
Nei, heyrðumig... ekki var þetta nú stúfhenda ! Græjum þetta þá barasta uppánýtt:
Spilaborgir spákaupmennskuspillingar:
Hundraðfaldar hillingar.
Hillingar í hryllingsmyndum hundrað fallt
í svikamyllum sundrast allt.
Allt er farið Fróni á nú fjandans til.
Orsökin er apaspil.
Spil á hendi: tígultvistur - tían ber
Grátlega var gefið mér.
Gefið mér nú gull skóga og skóga grænustu
og vanadísir ,vænustu
Hérna beygi ég græn og væn vitlaust að ég held en hvað á ég svosvem að gera í því.
Vænstu drykki dásama ég, dæmalaust
vetur sumar vor og haust.
Haustalan og 100 krónur, held ég nú
gefi af sér gull í bú.
Valhoppar fimlega yfir lappa
Búmaður að bruggi hlúir bísna vel
og drekkur sig í dá og hel.
Heljareinar hástökk var á honum núna.
Svo er bara að barna frúna.
[obbossí - Stúfhendur félagi... stúfhendur... Skabbi]
Helvíti er huggulegt en hlýtt um of,
þú veður eldinn upp í klof.
Klofið geð og kropp ég hvíli´ á Kleppi vel.
Þar ég eitthvað áfram dvel.