Prestur einn bæn sinni beindi til mín,
brosti svo feiminn og sló upp í grín:
„Fögnuð ég boða og biðla til þín,
hvort breytt getir vatni í dýrindis vín?“
Ég ansaði: „Vantrúarsvívirðusvín!“
Svoleiðis umbreyttist Þjórsá í vín.
Vín er enn mín eina þrá
alldrei kvarta.
Finn að ég enn fagra á
framtíð bjarta.
Öllum betri orðasmiður ekkert skortir.
í veislum leggst hann varla á sortir
Mér skilst að þetta sé keðja, kæri Upprifinn.
Bjart varð yfir bænum
og blíðan hingað læddist,
sólin reis úr sænum -
er sæll og glaður fæddist
lítill, ljúfur drengur
ljós og undurfagur.
Nú var nótt ei lengur -
því nóttin gerðist dagur.
Er hann í heiminn bættist,
hljómaði allra gleði.
Einstök ósk þá rættist -
allt það besta skeði.
Svo varð mörgum um og ó,
er anginn sagðist heita Pó.
Keðjan er ekki sterkari en veikasti hlekkurinn!
Pólitískur príla ei
prjálið þoli harla
ég er kannski gamalt grey
góður er þó varla.
Varla telst ég vesalingur.
Voða fyndinn, sterkur, slyngur.
Á mér er sko enginn bagi
og allra síst að næturlagi
Næturlagsins njóta kann
Natan öðrum betur.
Makalaust — hve mörgum hann
meyjum annað getur.
Getur flest sem getað er -
gull af manni er hann.
Pó af öðrum ýtum ber. -
Öllum spjörum strax úr fer
fljóð hvert, sem að sér hann.