Hljótt er kringum Ingólf og tæmt þar hvert tár
tryggir hvíla rónar hjá galtómum bokkunum.
Svefninn er þeim hóglega siginn á brár,
sunnanblær fer mildur um vanga og hár.
Nafn kvæðis og skáld.
Þett er Vorkvöld í Reykjavík eftir Sigurð Þórarinsson.
...
Sópar himin síðum feldi
Sigfaðir með reiddan geir,
hrafnar elta' og úlfar tveir,
vígabrandar vígja eldi
veginn þann, sem fara þeir.
Sleipnir tungla treður krapa,
teygir hann sig af meginþrótt,
fætur ber hann átta ótt,
stjörnur undan hófum hrapa
hart og títt um kalda nótt.
...
Hver lýsir næturhimninum svo skáldlega?
Var það Grímur Thomsen? Ásareiðin heitir kvæðið.
Ójá.
Þyrfti ekki að setja þá reglu að ef rétthafi nýtir ekki rétt sinn innan ákveðinna tímamarka - t.d. sólarhrings - falli einkaleyfi hans á næsta ljóði úr gildi, til að líf haldist í þessum þræði?
Mér finnst það eðlileg regla... grípi hver sem gripið getur, réttinn...
Tek mér það bessaleyfi að fleyta þessu áfram. Hver orti svo:
Nóttin hefur níðst á mér,
nú eru augun þrútin.
Snemma því á fætur fer
og flýti mér í kútinn.
Við það verða augun hörð,
við það batnar manni strax.
Það er betra en bænagjörð
brennivín að morgni dags.
Tek mér það bessaleyfi að fleyta þessu áfram. Hver orti svo:
Nóttin hefur níðst á mér,
nú eru augun þrútin.
Snemma því á fætur fer
og flýti mér í kútinn.
Við það verða augun hörð,
við það batnar manni strax.
Það er betra en bænagjörð
brennivín að morgni dags.
Sá sem orti, hver svo sem það var, virðist þurfa að lesa sér til um stuðlasetningu.
Þetta er að sjálfsögðu rangt haft eftir.
Við það augun verða hörð osfrv.
Gáið næst þegar þið sjáið Bíódaga.
úbbs. mín mistök en ekki skáldsins sem var með brageyrað í lagi!
Þetta er, ef ég man rétt, eftir Pál Ólafsson. Passið ykkur á mér á fimmta bjór því þá á ég það til að "raula" þetta fyrir munni mér.
Ég sá og þekkti systur tvær,
en Synd og Glötun hétu þær.
Í húsi þeirr'eg vinsæll var -
og við mig léku systurnar.
Þessa vísu hef ég heyrt
en höfund aldrei vitað.
Stephan G. ?