Grípur um eyrun, sönglar hástöfum og skottast í rólegheitum út af þræðinum
Andar ögn léttar
Maður veit aldrei sko ...
Ég hefði náttúrulega átt að segjast hafa spurt afa minn, þá væri sagan enn betri... hann hefði líka eflaust getað misst út úr sér einhver gullkorn varðandi stækkaðan blöðruhálskirtil.
Heyrið þið, ég skrapp fram og spurði pabba og hann sagði að hann hefði aldrei heyrt um það að karlmenn gerðu annað en að láta hann bara dingla oní klósettið þegar þeir kúka. Þeir láta hann s.s. ekki hvíla á setunni...
Þarna hefði ég viljað vera fluga á vegg.
- Heyrðu, pabbi, þegar þú situr á klóstinu og ert að kúka, hérna, sko, hvar geymirðu þá typpið.
- Hvað segirðu, lambið mitt? Þetta var nú skrýtin spurning.
- Já ég veit en segðu mér það samt.
- Ja, það er nú eiginlega fast við mig, rýjan mín, þannig að hvert sem ég fer, þangað fer það víst líka.
- Líka þó þú sért að kúka?
- Já, heillin mín.
- En allavega sko, meðan að kúkurinn er að fæðast og alveg að fara að plompa í pollinn, geymiru það þá ekki bara upp á setunni svo það verði ekki blautt og subbulegt af kúkavatni í plompinu?
- Ha? Af hverju heldurðu það, gæskan? Neinei, það er alveg óþarfi.
- Lafir það þá bara oní skálinni meðan gúmolaðið plompar?
- Ja... lafir... jú, svona yfirleitt allavega. Það er hentugast þannig.
- Mikið er ég nú glöð pabbi minn að vita þetta. Mér finnst skipta svo miklu máli að vita allt um muninn á strákum og stelpum.
- Jæja, rjúpan mín, mín er ánægjan að geta uppfrætt þig. Það er nú einusinni hlutverk okkar pabbanna að fræða börnin sín. Ho ho. Er eitthvað fleira sem þú vilt vita?
- Já pabbi, kannski eitt enn.
- Hvað er það hnyðran mín?
- Ef að þú þarft á klóstið og að það sé svoleiðist að þú þarft ekki að kúka, bara pissa, hvort gerirðu það sá sitjandi eða standandi?
- Standandi, gimbrin mín, alltaf standandi. Pabbi gamli er nefnilega göfugur en ekki öfugur, ho ho ho.
- Er það þess vegna pabbi sem það eru alltaf pissublettir á gólfinu?
- Aldeilis ekki, dúfan mín. Það er allt bræðrum þínum að kenna, og Gústa frænda. Aðallega er þetta samt eftir hann afa þinn, hann er svo skjálfhentur.
- Er bræður mínir og Gústi frændi líka skálfhentir?
- Reyndar ekki, skjátan mín. Bræður þínir eru bara börn og gleyma stundum að einbeita sér að því hvert þeir eiga að hitta. Gústi frændi er aftur á móti svo hávaxinn, hann er 194 cm. Þess vegna svo löng leið frá typpinu hans niður í klósettið að það er svolítið erfitt fyrir hann að ná góðu miði. Svo er hann líka nærsýnn.
- Já en pabbi, þú ert sjálfur 194cm og blindur á öðru auga. Er þá ekki líka erfitt fyrir þig að ná góðu miði?
- Þetta er góð spurning, snjáldrið mitt, góð spurning.... en það er nú samt ekki svoleiðis. Það er bara alls ekkert löng leið fyrir mig, sko.
- Hvernig stendur á því, pabbi minn?
- Þú skilur það þegur þú verður stærri, Stelpið mitt.
Heyrið þið, ég skrapp fram og spurði pabba og hann sagði að hann hefði aldrei heyrt um það að karlmenn gerðu annað en að láta hann bara dingla oní klósettið þegar þeir kúka. Þeir láta hann s.s. ekki hvíla á setunni...
Þarna hefði ég viljað vera fluga á vegg.
- Heyrðu, pabbi, þegar þú situr á klóstinu og ert að kúka, hérna, sko, hvar geymirðu þá typpið.
- Hvað segirðu, lambið mitt? Þetta var nú skrýtin spurning.
- Já ég veit en segðu mér það samt.
- Ja, það er nú eiginlega fast við mig, rýjan mín, þannig að hvert sem ég fer, þangað fer það víst líka.
- Líka þó þú sért að kúka?
- Já, heillin mín.
- En allavega sko, meðan að kúkurinn er að fæðast og alveg að fara að plompa í pollinn, geymiru það þá ekki bara upp á setunni svo það verði ekki blautt og subbulegt af kúkavatni í plompinu?
- Ha? Af hverju heldurðu það, gæskan? Neinei, það er alveg óþarfi.
- Lafir það þá bara oní skálinni meðan gúmolaðið plompar?
- Ja... lafir... jú, svona yfirleitt allavega. Það er hentugast þannig.
- Mikið er ég nú glöð pabbi minn að vita þetta. Mér finnst skipta svo miklu máli að vita allt um muninn á strákum og stelpum.
- Jæja, rjúpan mín, mín er ánægjan að geta uppfrætt þig. Það er nú einusinni hlutverk okkar pabbanna að fræða börnin sín. Ho ho. Er eitthvað fleira sem þú vilt vita?
- Já pabbi, kannski eitt enn.
- Hvað er það hnyðran mín?
- Ef að þú þarft á klóstið og að það sé svoleiðist að þú þarft ekki að kúka, bara pissa, hvort gerirðu það sá sitjandi eða standandi?
- Standandi, gimbrin mín, alltaf standandi. Pabbi gamli er nefnilega göfugur en ekki öfugur, ho ho ho.
- Er það þess vegna pabbi sem það eru alltaf pissublettir á gólfinu?
- Aldeilis ekki, dúfan mín. Það er allt bræðrum þínum að kenna, og Gústa frænda. Aðallega er þetta samt eftir hann afa þinn, hann er svo skjálfhentur.
- Er bræður mínir og Gústi frændi líka skálfhentir?
- Reyndar ekki, skjátan mín. Bræður þínir eru bara börn og gleyma stundum að einbeita sér að því hvert þeir eiga að hitta. Gústi frændi er aftur á móti svo hávaxinn, hann er 194 cm. Þess vegna svo löng leið frá typpinu hans niður í klósettið að það er svolítið erfitt fyrir hann að ná góðu miði. Svo er hann líka nærsýnn.
- Já en pabbi, þú ert sjálfur 194cm og blindur á öðru auga. Er þá ekki líka erfitt fyrir þig að ná góðu miði?
- Þetta er góð spurning, snjáldrið mitt, góð spurning.... en það er nú samt ekki svoleiðis. Það er bara alls ekkert löng leið fyrir mig, sko.
- Hvernig stendur á því, pabbi minn?
- Þú skilur það þegur þú verður stærri, Stelpið mitt.
Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri
Ég veit.. hreinlega ekki hvað ég á að segja. Klórar sér í höfðinu
Brosir út að eyrum og lyftir báðum höndum upp fyrir höfuð til merkis um að sér hafi þótt þetta afskaplega fyndið
Fölnar upp og leitar að hlerunarbúnaði í íbúðinni
Hann þarf nú varla að hlera sína eigin íbúð, hann pabbi þinn.
Það kemur nú stundum fyrir mig að reðurinn danglast utan í innanverða klósettskálina þegar ég hefi sest á klósettið til að kúka, og það get ég sagt ykkur að er ekki góð tilfinning. Hryllir sig. Þó er það misjafnt eftir tegundum klósettskála hvort það gerist eða ekki og þá hve mikil snertingin er.