Riðið oft ég húsum hef
hér og þar um landið.
Bölvað, orgað, brúkað þref,
brotið kjálka og fjölmörg nef,
en ætíð virt og elskað hjónabandið.

Bandið það er bundið fast
í bláum hnúti
Ljótt sá fúlt og lítið kast
hjá labbakúti.

Labbakútur leynist hér
með litla hlekki.
Kannski veistu hver hann er.
Kannski ekki.

Labbakútur á tómri tunnu
tvist og bast.
Einkasonur Geirs og gunnu
greyið brast.
------------------------

Of seinn.

Ekki meigum lasta Línu
lætur enga gera hitt,
þó að sért með pogga pínu
Pó minn vinur erun kvitt.

Kvittanir úr kerfinu
kaupahéðnar fela,
glaðir klæðast gervinu
& glaðir áfram stela.

Stela fæðu, feikja ræðu
flíka mæðu andans.
Vekja bræði, slefa'í slæðu
sleppa læðu vandans.

Vandans rót er vandfundin;
vitund manna blekkist.
Hún er sjálfsagt handbundin
handan alls sem þekkist.

Þekkist varla þessi siður
að þerra sig af hverjum vanda.
Lítill þegn hér lágvært biður
að láti þeir af þessum fjanda.

Fjandans allt má fara til,
firðir, lönd & álfur;
yfirhöfuð umþaðbil
allt, nema ég sjálfur.

Sjálfur getur sagt um það
satt, hvort þangað fýsi.
Ef þú ratar, rissa' á blað
réttan leiðarvísi.

Til ríkisvalds Íslands og alla þeirra vina:

Leiðarvísi læt í té
þið ljótu stjórnarliðar.
Í maga ykkar ætla hné
svo emjið þið til kviðar.

Kviðar enga fylli fékk
feitt þó æti ketið,
ropinn upp úr Grimi gekk
garnar baul og fretið.

Fretað getur frekar hátt
feikilega´af öllum mátt
Kínverjinn sem kjötið hrátt
kláraði við fyrri slátt.

Sláttur hefst nú, sleitulaus,
á sléttuðum fimmþúsundköllum;
svoað krónan haldi haus
á hagrænum orrustuvöllum.

Á Völlunum fundu þeir fíflið Jón
er fóru þeir að hátta.
Leiðréttist hér með fyrir flón:
fimm eru þeir og átta.

Áttavilltur Andrés var
utangátta stóð'ann.
Fyrir tröll var færður þar
sem fegin vildu sjóð'ann.

Sjóðanna eignir nú eru
afspyrnurýrar að gæðum.
Ríkisins raun í og veru
ragmennsku fyrir við blæðum.

Blæða nú bleðlana tár
bruðli skal hætta
Nú er það seðlana sár
um sekt menn nú þrætta.