Rímið í vísu Ísaks varð mér innblástur í þessa:
Konan hún keypti sér Chanel*
ég keypti á meðan smá panel
og byggði garðbrú
þá brosti mín frú.
Hún angar og ilmar sem kanel.
*er þetta ekki ilmvatnstegund?
Ég er drekk'ekki daglega kók
og dreg ekki oní mig smók.
En hér færðu frétt,
sem fastlega'er rétt:
Ég get ekki lagt frá mér bók.
Eitt sinn hét kona Kári
kerlingin grét einu tári
því hún var svo sár
en dró af því dár:
og sagði: þetta'er fráleitur fjári!
Það var synd þegar Bogga á Bergi
var börnuð af öldruðum dvergi.
Hann skreið bara inn
skammtinn með sinn.
Skrítið – hann finnst síðan hvergi.
eftirfandi limra er um tveggja ára gömul, eða frá því að Kondólísa kom í ráðherrabústaðinn og tilkynnti agndofa ráðamönnum hér að herinn væri rétt ófarinn af Miðnesheiði. rifjaðist upp þegar ISG hitti þá sömu konu í gær:
Það var notalegt bæði og næs
að nugga sér utan í Rice.
Hún var blásvört á búkinn
en bölvaður púkinn
beljaði: Go home you guys!
Skrítinn er Heimskautafroskur
skrælinginn talinn er norskur.
Vímus nú veit
er viðrinið leit.
Sannlega reynndist hann saltaður þorskur.
Er von þó að vinirnir hrasi
í vonlausu mótmælabrasi.
Með oddi og egg
þeir upp ráku hnegg
en löggan þá lagði með gasi.
Er von þó að vinirnir hrasi
í vonlausu mótmælabrasi.
Með oddi og egg
þeir upp ráku hnegg
en löggan þá lagði með gasi.
Þarna hló ég upphátt!
Framtíð frónsins míns kæra
fær andleysi landans að særa
þótt sífellt ég skaffi
í skólanum kaffi
þar þykir mér fólk ekki læra.
Nú ör líður andans sá tími
þó orðin ei lengur hér rími
en limran hún fer
sem kona allsber
eða inneignarlaus sími
Mig dreymdi að ég synti um sæinn
og syngjandi flögraði um bæinn
Ég svaf afar rótt,
en samt ekki um nótt,
því best er að blunda á daginn.
Sú var tíð , segir í bókum
að sameign við af okkur tókum.
Klukkuna brutum
burt svo við þutum
og seldum svo Svíunum klókum.
Þessa fékk skáldið og jarðfræðingurinn á sextugsafmælinu í fyrradag:
Fjarri er nökkvi þinn nausti
því nær ertu vori en hausti
svo heldur en þegja
skal hástöfum segja:
Til hamingju Ari Trausti!
Skelfing var Kristmundur kvíðinn
er klof nokkurt ætlaði að skríð'inn.
Hann sagði með þjóst
er sá hann tvö brjóst
af fávisku: "Fögur er hlíðin."
Fyrst voru Adam og Eva
oftast að kela og slefa
uns grefilsins slangan
gaf þeim þá langan
að reka upp í rassgatið hnefa.
Í Eden hin alfyrstu jól
er Eva lá ber, alveg spól
stóð Adam á gati
(sá andskotans rati)
og óskaði þess að fá hjól.
stalst til að betrumbæta limruna á Þorláksmessu.
Hún pikkaði og plokkaði' upp túlí-
pana í skapi mjög fúlu' í.
Því úti var heitt
og hún engu gat breytt;
hún hélt upp á jólin í júlí.
Hún pikkaði og plokkaði' upp túlí-
pana í skapi mjög fúlu' í.
Því úti var heitt
og hún engu gat breytt;
hún hélt upp á jólin í júlí.
„...í skapi mjög fúlu í...“ er hliðstætt við hið fornfræga „...hér á landi á...“
betra væri:
Hún pikkaði og plokkaði' upp túlí-
pana, var skapi mjög fúlu' í.