Verstur allra anaði
auga fullur Dani.
Og á spretti spanaði
spældur Mexíkani
Verst í heimi virðist mér
vera ekki kreppan
miklu verr í firða fer
fjandans hægðateppan.
Núnú
Mexíkaninn Manúel
(sem mynda- heggur -styttur)
bauð mér heim í hanastél
og hringlagaðar snittur.
Snittur eru bara brauð
búnar til úr hveiti.
Kominn er með garna gnauð
GrímurJóns á Leiti.
Leiti, hóll og lágur ás,
lyngholt, hæð og bunga.
Af orðaleppum ógnarglás
íslensk lumar tunga.
Tungu málin fyrna mörg
mæða karl á stundum ,
og þá gerist kella körg
á kelerýis fundum.
Fundir ykkar finnst mér ansi furðulegir.
Eins og reyndar aðrir vegir.
Vegir þú mig, vil ég bara, vinur nefna:
að Jóakim mun Hlebba hefna.
Hefna áttu andarinnar eins og maður.
Svo til hvílu ganga glaður.
Glaður er Skabbi Skrumari,
skær er uppi,þrifinn.
Góður mér þikir þrumari
og þyslingur hertur,rifinn.
Rifinn er kjaftur. Rakið er bull.
Röflað um haftið á gengi.
Stendur nú aftur sem gjaldmiðill gull.
Gefur oss krafta í drengi.
Drengi sem að dropa smakka
dæmist margt.
En stráklingar með strípuhnakka
stuða vart.
Vartbúrginn keyrði ég kátur.
Kannast ég Trabantinn við.
Í matinn á morgun er slátur.
Mest held ég þó upp á svið.
Sviðalappir, sveittur hryggur
set í kjaftinn glaður.
Þannig ávallt á mér liggur
enda drykkjumaður.
Drykkju maður fanta fól
fölur sest á bekkinn,
dreymin syngur rokin ról
og rolluna upp við stekkinn.
Stekkja milli staulaðist
stirður gamall maður.
Skelfilega skaðaðist
skadd- er núna -aður.
‹Horfir á vísuna sína, hristir hausinn en getur ekki betur af því að hann er búinn að fá sér smá rauðvína.› Vííí´´i
„Aður“ stóð í orðabók
og aftan við (ég síst nú skil):
„Ekki taka annan smók,
orðskrípið er hvergi til!“
Til að skilja ósögð orð
eitt ráð til þín slengi:
Þulu gerðu'um þagnarmorð
og þuldu hana lengi.
Lengi hef ég ort og ort
aldrei hef ég farið hljótt.
Vertu blessað vísnasport
vinir kærir – góða nótt.