Panntaði mér pizzur tvær
pönnusteiktar góðar.
Aðra þeirra Fúsi fær
frækinn étur óðar.
Óðar af fýsn þær elta mig,
ástsjúkar konur í flokkum.
Það gagnast mér ekki að ganga á svig
í götóttum, óhreinum sokkum.
Sokka plöggin prjónaði
pratin gamla Kata,
í þeim latur lónaði
Lalli nefndur,skata.
Skata þykir þrælfín mata.
þjakar maga lengi
veldur alltaf vænum bata
vissa hreyfir strengi.
Strengjabrúðum stýra vill
stjórnsöm hönd með afli.
Ævinlega einhver spill-
ing er þar í tafli.
Tafl af afli tefli ég við páfa.
Með skóflu og hefli skeini mig,
á skítnum vil ei káfa.
Káfaði á kvennmanns lærum
kríkagleiður var um sinn.
gyrndar tapar tækifærum
trítilóður hreppstjórinn .
Hreppstjóra er loksins laust
líka þetta fína djobb
þeim sem kveða kann við raust
kannski svoltið obb obb bobb.
He he
Bobba' að koma oft sér í
er eftir Þráni.
Helgast þetta helst af því
að hann er kjáni.
Kjánarnir frá Kópavogi
klæmast þar í mellunum
á höttum eftir hreðjasogi
halda framhjá kellunum.
Kellurnar í kringlu ganga
kostulekgt er það að sjá.
Mjúka hefur Vala vanga
vaknar lífsins æskuþrá
Æsku-Þráinn ekki dáinn
er þá síðast vissi ég.
Enn er sprækur einsog lækur,
er hans gæfa stórfengleg.
Stórfenglegar storma nætur
stoltur Kópur öldur tróð.
Sjórinn prúður loggið lætur
líða hægt í djúpsins móð.
Móða upp um allar hæðir
ekki björt
Köld um gráa kletta æðir
kisan svört.
Svört er hún á brún og brá
brjóstin stinn og lærin,
oft er búinn þessa að þrá
þrungnu tækifærin.
Færa þurfti farar-tæki
fjallavegi og heiðar
brýrnar yfir bæjarlæki
breiðar skulu og greiðar
Greitt ég oftast get mitt hár.
Greitt í hlaupi er stigið.
Greitt í búð er gambratár
Greitt er högg við vígið.
Gaman að sjá Heiðglyrni.
Vígalegur virðist mér
Væni Grétar.
myndarlegur ávallt er
á óvin fretar.