Vinnan þín er vonlaust streð,
víst sem okkar hinna.
Alltaf skaltu mæta með
miðann fyrirTinna.
Tinna heitir tindilfætt
tussa úti á granda.
Fegin hana fengi sætt
færi mér að standa.
Stendur sjaldan Uppa á,
ef að þarf að ríma
Hann vill bera huppa sjá
hann vill við þá glíma.
Glími ég við gamlan draug,
grín það hvorki er né spaug;
því að tíminn frá mér flaug
forðum, hratt, & að mér laug.
Laug ég því víst þrautalaust
og þvarr þá svitinn er fram braust
„það er komið hrímkalt haust“
held nú minnki allt mitt traust.
Trausti mínu trauðla bregst
ef tek ég frí að sinni
mig ansi hreint í illa leggst
ekki að vera minni
Athugið þessi vísa var vitlaus en hefur nú verið lagfærð.
næsta vísa ætti að byrja á Minni
Uppi sjálfur.
Inni á klói enn á ný,
er að missa getuna.
Grænleitu þar galli spý
svo gusast upp á setuna.
Minni hefur mærðin sú
mörgum valdið leiða,
kanski líka tapast trú
tæpt er geðið heiða.
Heiður þekki held ég tvær,
heitar nokkuð flottar.
Aðra lék við ljúft í gær,
nú liggur hin hér, dottar. (Sorry að valda klámhundum vonbrigðum)
Dotti má hann nokkru ná
nú inn morgun lemur
svífi höfgi á sveininn þá
svanni aleinn kemur
Hver hefur ekki gert eitthvað sem fyrst var eftirsóknarvert en svo bara eftirsjárvert...
Komi morgun kætist, þó
komist ekki' í sturtu.
Finn svo öll mín föt og skó
og flýti mér í burtu!
Burtu stundum skjótast skjótt
skutlurnar úr djammi
ef alltof fast er að þeim sótt
eitthvað að þyggja nammi.‹Glottir eins og fífl›
Nammið gott ég gjarnan skal
gefa þér að smakka.
En eftir fútt og frygðarhjal
fyrir mundu' að þakka.
Nammi er mitt uppáhald
einkum þó á kvöldin;
gjarnan því mig gef á vald,
er græðgin tekur völdin.
Hélvítans - að láta yrkja svona framfyrirsig & það um miðja nótt . . .
þakka flestir fyrir pent
er fengið hafa í dömu rennt
(jafnt þó hafi ginnt þig glennt
að geta barn og þér er hent)
Þakkarvert er þetta allt:
þrifalegt & skítugt;
elskað, hatað ; heitt & kalt;
hundraðára, tvítugt.
- - - ‹Svitnar› - - -
Hendur fjúka, harla skjótt;
hef ég enga botna.
Alrei get ég ort svo fljótt
útum heilann brotna.
Braut ég eitt sinn blað
í býsna marga parta.
Úr krafsi hafði hvað?
Kramið, ónýtt hjarta...
Brotið hef ég hundrað lög
haft af konum gaman
spilað lög á lúna sög
logið öllu saman
Hjarta mitt mun hafna því
að hafa enga festu
lendi í að yrkja því
ástarljóðin bestu.