Þróast hefur þetta tré
þroskast nokkuð mikið.
Ýstran mín nú farið fé
farið er nú spikið.
Spikið rennur sprautast brennur
spældur gerðist presturinn,
er með slæmar tandur tennur
trunta reyndist hesturinn.
Hesturinn og heimamær
hossuðust á velli
stóðið rakst með stein í tær
stakk í jörð með hvelli
Í hvelli miklum heimurinn,
heppnaðist, en gaman.
Gígantískur geimurinn,
geiflar sig í framan.
Framan af og framan gaf,
þessi vísa er gölluð.
Mig langar bara að hoppa í haf,
já alda er hún kölluð.
Framanlega löngum er
læra gjáin opinn,
upp í hlíðum bagsar ber
Borga, stelpu gopinn
Of seinn
Kölluð var hún Borga Bær
bölvuð stelpu gálan,
Hér á róli var Gríla í gær
gömul nornar fálan.
Framanlega löngum er
læra gjáin opinn,
upp í hlíðum bagsar ber
Borga, stelpu gopinn
(Héðan skal halda áfram. Atlasarvísa er gölluð, eins og hann nefnir sjálfur.)
Stelpugopinn stakk mig af
strætó upp í rútu.
Gamall maður. Geng við staf.
Græt þá fögru pútu.
Pútugarminn grætur hann,
gamall, hokinn, veikur.
Þýddist hún ei þannig mann,
þetta var bara leikur.
Leika má sér orðum að
& yrkja vængjum þöndum;
form þeirra skal fullkomnað
í ferskeytlunnar böndum.
Bendi á það augljósa,
enginn vafi´ á því.
Skáldajöfri skal hrósa,
skálum enn á ný. xT
Maður er alltaf í þessu kúk og piss dæmi...
Nýtilegt og notadrjúgt
næturgagn hjá rúmi.
Ef að gerist girnið sjúkt,
þá gríp í næturhúmi.
Næturhúmi nakinn í
nokkuð oft ég dunda;
hugsa með mér: hoppsasí ,
& helsta djásnið munda.
mundar skunda milli funda
mikið gaman af því hlýst
(á Grund það lund víst léttir hrunda
að líka fái' hann stundum hýst)
Þetta er nú meira sorpið... Jæja.
Hýsir mig nú hreysi mjög
helst ég vildi flytja
komst ég víst í kast við lög
og kaldur má því sitja.
Situr í mér syfjan þrá og seint vill burtu.
Þó kannski' ef steypi mér í sturtu?
Sturta í mig stórum bjór
steggur mættur aftur.
Lyra eftir fríið frjór
frum- er leirsins kraftur.
Kraftmikill er bensín bíll
býsna mikið sprækur.
Hraðar kemst en fuglinn fýll.
ef fýllinn notar hækjur.