[i]
Sóða tröll með tætings böll
töfrum beitir slíkum.
Hrossi reið um víðan völl
vasast í sér um líkum.

Glymur nú í hórdómshöll
hafna vil ek slíku.
Samt er ekki sagan öll
sárt ég þrái píku.

Henni vil ég hamast í
helst í nokkra daga

Hvaða rugl var þetta?
‹Klórar sér í höfðinu›

Líkum finnst mér leitt að ríða
laðast þó oft að þeim
Ef þær hafa barma blíða
býð ég þeim oft með heim.

Klám!

Heimaríkir herrar
halda þræði.
Pasturslitlir perrar
pára kvæði.

Kvæðið mitt er perra pár
prúður telst ég ekki,
Sæðið mitt er ferlegt fár
fer hjá mér í kekki.

Kekkjótt sósan, kaldan graut,
klígjar við þessum mat.
Helst blæðandi holdanaut,
hífa má á mitt fat.

Fatið tómt á barsins borði
bæti fyrir það.
Fór að snæða það ég þorði
þurrkað hrossa tað.

Taðið grænt á túnin ber,
teigað moldin getur.
Svo er vorar vakni hér,
vinur, stráin betur.

Besti hestur Bjarni er
besta hestinn á'ann
klárinn þann oft hælir hér
hrósar því sem enginn sér.

[i

Sér er Mundi mórauður
mærs við bundinn tunnu,
spýtir brundi böllharður
beint í skuð á nunnu.

[/i]

Nunna kraup til lofts hún leit,
lofið Drottni færði.
Bað um vist í svipsins sveit,
svarið heiminn hrærði.

Hræir Gunna í grautarskál
gægðist svo oní pottinn,
í hlóðunum logar basta bál
blessaður veri Ðrottinn.

Drottinn ekki hætis hót
hefur um að segja,
hvort að vammlaus vísnasnót
vilji tal'eða þegja.

Þegir Gína þunnu hljóði
þægilega unga mær,
mikið væri gaman góði
að gríp'um hennar mjúku lær!

Lærin mjúku lömbum af,
líkar mér að borða.
Salt og pipar sósuhaf,
sæl fæ orkuforða.

Orkuforðabúr minn belgur
bætist við hann endalaust
Ölið drekk ég eins og svelgur
enda bumban mér á hraust.

Framhald ..... í orðastað næstsíðasta ræðumanns...

Hraust ég vík mér fótafrá
fitu þá að brenna
Hlaupabrettum hamast á
heyri lýsið renna.