Haginn spillist, hjörðin villist, hríðin fellur.
Kára stillir, krafsar rolla,
kafald fyllir laut og bolla.

Bollasúpu bað ég um er bágt ég átti.
Ekkert gat ég annað borðað,
eigi gat ég hungri forðað.

Forða mér á flótta undan fjórum hófum,
grár er búkur, blautur trantur,
bíður mér far þessi fantur.

Fantar bæði og fúlmenni hér finnast stundum.
Vita af þeim vildi hundum
vistaða hjá bláum sundum.

[úti við sundin blá þ.e.a.s. Sjúkrahúsið gegnt Viðey]

Sundlaugur er sundkennari sæll og fróður
Ýsufjarðar engill hróður
öðlingurinn sá er góður.

Hringjarinn frá Notre Dame

Góður maður greindur, sneyddur góðri lukku,
hjarði' í turni kirkjuklukku-,
kúrði þar er aðrir drukku.

Árshátíðin í gær

Drukkið fengu margir menn og mætar hrundir,
Í gær var nóg um góðar stundir,
gætir þynnku nú um mundir.

Munda skal ég mætan pela mjöðsins góða,
Hrinda úr mér horbjóð ljóða,
og henda vizku fyrir róða.

-mundur heitir maður Guð-, sem margir þekkja.
Ær & kýr hans er´ að hrekkja,
angra, kvelja, svíkja, blekkja.

Róða fyrir farið hefur fróðleiksþekking.
Aldarfarsleg álitshnekking;
innantæming, fals & blekking.

Blekkingu hér bregður fyrir býsna góðri:
Karlar hér í kvæðarjóðri,
karpa yfir sínum hróðri.

Hróður minn er helkulnaður, hrímast kvæði,
og þó kannske eymd og mæði
Ákavíti hérna bræði.

Bræðist kjarkur, bregðist taumur, bresti gjörðin,
brúki gönuhlaupið hjörðin,
hart þig kyssir fósturjörðin.

Fósturjörðin, foldin mín og föðurlandið,
setjum móðurmál í blandið,
möllum það og drekkum hlandið.

Hlandið getur hitað þér og haldið góðum.
Þó forðast menn hjá flestum þjóðum
að fara nærri slíkum sóðum.

Sóðalegur svíðingur og súr í kjafti,
ekkert kemur út úr hafti
orð af vit'úr fyllirafti.

xT

Fylliraftinn rak að landi rétt hjá Vogi.
Þó þurrir alkar í hann togi
ætla' eg vínið burt hann sogi.

Sogið leið fram ljúflega í leti sinni
Álftavatnið í þótt rynni
- ekki leist á þessi kynni.

Kynni mín við kátar ekkjur kannski eru
einskorðuð við eina veru;
og við flæktum holdi beru.