Ég hef ţví miđur misst hér um bil alla slíka hćfileika ásamt međ hjálminum. Nú á dögum prísa ég mig sćlan ef ég get ađlagast geislunum úr sverđinu.
Ahhh....
Svo ţér eruđ Borgverji nú á dögum, fađir sćll?
Jú jú, fćddur Reykvíkingur.
Jahh, jú ćtli ţađ ekki. Hérna ţú mátt eiga hjálminn minn.
‹Gefur Gogginum gamla kóbalthjálminn›
Var ekki annar Yeti hér einhversstađar?
Ţađ er algengur misskilningur, ţađ er í rauninni klón af mér sem Blástakkur bjó til í einhverju spassakasti. Klóniđ hefst viđ einhverstađar uppi í Bláfjöllum og minnir margt á Yeta eftir veruna ţar.
Jahh, jú ćtli ţađ ekki. Hérna ţú mátt eiga hjálminn minn.
Ó, ţakka ţér fyrir, fađir ‹tekur viđ hjálminum fullur af stolti›. Hann mun koma ađ góđum notum!
Ţađ er algengur misskilningur, ţađ er í rauninni klón af mér sem Blástakkur bjó til í einhverju spassakasti. Klóniđ hefst viđ einhverstađar uppi í Bláfjöllum og minnir margt á Yeta eftir veruna ţar.
Er ţađ ekki fín afsökun til ađ fara í veiđitúr?
Góđum notum! Hvađ meinarđu... ţessi hjálmur er ţađ sem kom mér af stađ upprunalega međ fólskumálaráđuneytiđ.
Ţó svo ađ ég viđurkenni ađ hćttulegar tilraunir međ sjálfan mig og kóbalt hafi áreiđanlega ýtt mér á ţá braut til ađ byrja međ.
Ég viđurkenni ţađ ađ hjálmurinn hefur mjög ill áhrf á mann, kannski er ég sjálfskipađur í Fólskumálaráđuneytiđ vegna hjálmsins?
Ţú verđur náttúrulega ađ setja hann á ţig ef ţú vilt ađ hann virki.
Viđ sköpun hjálmsins hellti ég náttúrulega allri minni illsku og mannvonsku í hann og gaf honum vald yfir öllum hinum hjálmunum sem voru reyndar aldrei smíđađir, ţví miđur, fyrir utan kórónuna hans Hákonar.
Jú, ég myndi segja ađ hann vćri nokkuđ illur. En ég ţarfnast hans ekki lengur ţar sem ég hef skipt út tilfinningum mínum fyrir mekanískt og ómannlegt tilfinningaleysi.
Satt er ţađ......
En ég finn hann hvergi ‹brestur í óstöđvandi grát›
Kannski er Enter međ hann.
Gott ráđ, fađir!
Ég spyr hann undireins!
Ég hef sent almáttugum Enter skeyti, og vonandi leysist úr ţessu bráđlega!
Gott er.