Skítugur er sköndullinn
skuðinn kanski líka.
Skeini vafnings vöndulinn
vantar þig eina slíka?
Það á að elta Skabba!
Röðum okkur raðir í,
reimum þétt upp skóna,
Gumar eru graðir -því
gamna mér með dóna.
dónavísa dásamleg
dýrðarmærurulla
lífið kalla langann veg
á leiðinni þarf að drulla.
Drullug er um hala og haus
Huppa er ygsna núna,
Gengur einkver lassi laus
er líkna vildi kúna.
‹Brestur í óstöðvandi grát›
Kúin baular, kvöl er feykn,
kálfur skýst út blautur,
skyldi vera váleg teikn,
viðbrennist nú grautur?
Grautarhaus minn gagnslaus hér
gagnslaus hér á þræði
Vísnagerðin vefst nú mér
varla yrki kvæði.
Kvæðin þín æ kæta mig,
sem kalda ákavítið,
orðu netta næl'á þig,
nú varð ljóðið skrítið.
Kvæði hefur kastað inn,
kátur sómalingur.
Trútt er því að tröllkarlinn
teljist býsna slyngur.
Of seinn.
Skrítið er er skáld hér spá
skoða grautinn okkar
Aumt og fagurt samt má sjá
sumt hér líka rokkar.
rokkar hér á fullu flest
fínt er alltaf stuðið
kætast vil ég manna mest
minna hugsa um tuðið
Tuðið eitrar auma sál
ergir góða drengi
Varla mun það voða bál
vara hérna lengi.
lengi hefur legið tínt
legið oní kafi
öðru hvoru er það sýnt
engin þar er vafi.
Vafinn getur valdið kvöl
verið hugarangur
Ljótur orðið bölvað böl
best er þá að fá sér öl.
xT
Ölið góða gleður sál,
glatt er nú á hjallanum.
Ýmsum verður eflaust mál,
allir verða á skallanum.
Skallanum er skrambi hollt
skarna blautum hyljast.
Létt þá bærir laufgað stolt
og lyktin engum dyljast. Best er að hraðsjóða leirinn‹Glottir eins og api›
Dyljast mér þau drottins verk
sem dyggir prestar lofa
Vínið mína vætir kverk
nú vil ég fara að sofa.
Sofa vil þó bísn sé bjart
bærinn fer að vakna,
jæja góði svaða svart
svrtir taumar rakna.