Bera fyrir merki mörg
magnað, engin þekki,
orðin bæði karlæg körg
karla oft ég svekki.
svekkelsi er svaka slæmt
svanni frá því slyppi
ef í tæki ósköp dræmt
inn að byrða typpi.
Typpi litli lítur út,
og lippast þá við sjón,
í rjóðrinu sá rauðan strút
og risavaxið ljón.
Ljón og önnur afrísk dýr
ekki þola kuldann vel
mörgæsin er mega skýr
og makar sig í slydduél
Snjórinn kominn í höfuðborginni
Slydduélin börðu borg,
börnin elska snjóinn.
snjórinn fyllti tún og torg,
testa vil ég plóginn.
Plóginn setti við gamla Grána
göngumóður varð klárinn strax.
Ekkert lagast stam í Stjána
strunsar heim og étur lax.
Lestst hún ekki aðeins betur svona?
Lagsmaðurinn Lárus Björn
laxveiðina kann að stunda.
Úr Reykjavíkur rotnu Tjörn
rotaði hann einn tólfpunda.
Reyndi Billi' að bæta kvæði.
Brjálaðist, í vísnaæði.
Áður var hún viðbjóður
og versnaði sá óhróður.
Strax úr fötum stelpan óð
við stöng sig nakin hengdi
að ofan og neðan ósköp rjóð
alla belli lengdi.
Hvur andskotinn, ég hélt ég væri á Skammast í bundnu. Sorrí.
Páli leiðist lífið núna
lofaður er brussu.
Skilnað vill við skorpna frúna
skapaþurra ... uhh... flussu. Glottir eins og fífl
Flussulega finst mér sem,
fjálglega sé verkið unnið
Með nýhendu ég núna kem
nú er hennar skeiðið runnið.
Runnið er æði á Helga Hós
hraustmennið at tarna
þettað annars ljúfa ljós
lærisveinka Bjarna,
Getur verið eitthvað af stuðlavillum
en læt samt standa.
Lappi.
Bjarni elskan bjartur er
Bjarkar sonur grætur.
Bindur skó, í bæinn fer
bætir lúna fætur.
Ljómar upp og klappar saman lófunum af kæti
Fætur lúnir, ljótir, snúnir,
líkir fúnum móa.
Velir núnir, rista rúnir,
roða brúnir flóa.
Flóamenn fimir
fundu sér belju
heimtu úr helju
hertust þá limir
Ég er bara í svona skapi í dag...
Limum öllum leystir núna liggjum vér,
Kraminn eins og krækiber.
Berst úr háum himnasal
hunds- nú -lappadrífa
ekki hef ég á þeim tal
er þar niður svífa
Svífa á mig svannar tveir
og svipta mig nú klæðum.
Eflaust vil ég aldrei meir,
orða það í kvæðum.