Keyri ég min kagga bíl
Kóreiskur er drekinn
Ef hleypi ég í hundrað míl
helv.. nú verð ég tekinn
Tekinn var ég teppið á,
tuktaður og flengdur.
Iðrist ég ekki eflaust þá
á endandum verð hengdur.
Hengdur er ég upp á þráð,
-en hvað þurr er gómurinn.
Fer samt ekki fram á náð
fallinn þó sé dómurinn.
Hengdur verður Hússein brátt
hann var sekur fundinn
stjarna karls reis heldur hátt
hans nú þyngist lundin
dæmdur var af vondum skríl
villu enga framdi
ekki fór of hratt á bíl
aldrei flugu lamdi.
Laminn var af lögguskríl
látinn svo í klefa
Taldi mig með dúndur díl
dreg það nú í efa
Efa mjög með þennan þvott
þæfður er og illa skitinn,
engri konu gerir gott
götóttur með ranga litinn.
Lítið ég í ljóðum kann
Ljótar vísur rita
Skálda jöfur í skyndi hann
særi mig í bita
Bita einn vænan gefur hún Gunna
gæða stúlka af visku er rík,
Það eru margir karlar sem kunna
kvæði um Gunnu og, Reykjavík.
Reykjavík er röndótt borg
og rónar búa þar.
Oft fer ég á Ingólfstorg
og á við konurnar.
Konur má nýta til ýmisar iðju,
að lasta þær þykir mér alls ekki gott.
Þótt vanhagi haus þeirra' um hugsanasmiðju,
hann karlmanni veita má dýrindis tott.
Annaðhvort hef ég gleymt að senda athugasemdina við vísu Mubla, eða hann hefur strokað hana út í fússi... til öryggis þá set ég athugasemdina í nýtt félagsrit (líklega öðruvísi orðað):[
[Obbossí... Áherslulausu forliðirnir að og hann duga ekki sem höfuðstafir... Skabbi]
Konan ekki kvartar,
þó karlinn far'á rjúpu,
bragðgóðar og bjartar,
bóndinn lét í súpu.
Súputening sæki.
Set hann oní pottinn.
Oná hann svo hræki.
Hrærð’í þessu Drottinn.
Drottinn gefð'að grautur,
gæfulegur verði,
og negulnaglastautur,
niturkraftinn herði.
Herða má ég hugann upp,
hetjulund skal brúka,
kvenmannslæri, lend og hupp
mig langar til að strjúka.
Strjúa skal ég skældum konum
skjalla þær í leiðinni.
Þá ganga ætti allt að vonum,
og ágætlega í veiðinni.
Veiðinni í vonsku hennti
vælukjóinn Tumi á Læk,
þegar hann að landi lennti
lúðan flúði burtu spræk.
Hér orti Húmbaba:
Sprækur lækur líður niður,
leggur gufan neðan.
Stríður blíður heyrist hviður,
svo hlusta ég á meðan.
Tók síðan út einhverra hluta vegna en ég hafði þá ort þessa snilld í framhaldinu:
Meðan héðan má ei fara
mun best hér að vera.
Farareyri allan spara
engan skaða bera.