Sullur! Eg þig elska dáld-
ið, og kveð þér mærðarspýju:
Uppáhalds- þú ert mitt -skáld
inni á Gestapóesíu.

Er furða að maður roðni aðeins. Þakka óverðskuldað hrós.

Allir hafa leiðarljós
lífs um þrönga stíga
ýmsir fara út til sjós
aðrir í hann míga

Menntaveginn margur fer
máttar- verður stólpi
leiða í skurði langt frá sér
lágstéttanna skólpi

Nokkrir sögu brjóta blað
brugga lyf gegn krabba
sumum nægir alveg að
eiga góðan pabba.

Aldrei ég við tauminn temst
tregur, fúll og staður.
ég verð alltaf fyrst og fremst
flösugerðarmaður.

Glæsilega ort Sullur!

Andinn færist yfir Sull
efnið er á kreiki
Betr'er þá að þylja bull
en þjást af sullarveiki.

Í straumum stríðum kveður kút
karlinn stríða vökur
Á betri síðum baggalút
birtast fríðar stökur.

Nú er bull í bagga sal
barma fullra mæla
Veiki sulla varast skal
verkir, drulla, æla

Andans gáttir opnað hef
önd fer hátt á vefnum.
andar sátt mitt andarnef
andans gátta-þefnum.