oftast nær má bóndi bíða
þá bóndakonan er að ríða

Bóndi lætur bola nægja,
byrji frú að skellihlægja.

Bóndans er höndin styrk og stinn.
Stúlka úr sveit er rjóð á kinn.

Yfir túninu ríkir bóndinn bjargfastur,
en býlinu ræður kvinnuklastur.

Ef ekki dugar til lausnar deiluefna bögulegra bændaglíma
Bezt væri mál að leysa með keppni' í að ríma.

Sú keppni í gríðarlega andskoti löngum þeim ljóðanna kvæðum,
lagar ei erfiði þess sem að yrkir í kvöldsólar næðum. (rugl, ég veit)

Af miklum móði húsbóndinn býr til bjúgu,
búrinu' í lok dags liggur hnossgætið í hrúgu.

Hýrnar á bóndanum brúnin að vori
buxurnar hreinsar af slefi og hori.

Ég hefði nú getað strokað þetta innlegg út... o jæja...

Ef að skrímar Skabbi hjálp,
skundar upp á jökul við Gjálp ‹Klórar sér í höfðinu›

Skammti bóndi skepnum gras
skakkar verða, það ég las.

Ef bóndi togar spena í.
Þá fljótt út kemur sullerí

Heima sætan bíður hér,
að láta bónda ríða sér.

Kíktu á hagyrðingaverksmiðjuna Steinka, áður en þú verður rassskellt.

Standi belli bunan úr
bráðum kemur gróðrarskúr.

Ef bóndi fer á bömmer
að berjann engin skömm er

Adolf Hitler ætlar sér
Enter að níða bændur hér

Bændur sem og búalið
best mér þættað losna við.

krunka hrafnar kátt um allt
kindur falla ef úti er svalt.