Það var eitt sinn maður frá Sviss,
fegurr'en flest allir, iss.
Hann óð ei í konum
því hann var, að vonum
gay, þessi maður frá Sviss.

Hér þegir hver anskotans kjaftur
kem ég þó kansk'hingað aftur
ef einhver vill svara
ég tek þá þannn vara
að það verði sannkallður fylliraftur.

Eitt sinn var ungur sá maður
sem orti ei leirburð og þvaður
en vond eru árin
er visna af hárin
mig hryllir við dauðvona daður.

Já já Nafni... farðu nú að koma aftur karlinn minn...

kærustu vinar míns kyssti
klæðin ég fljótt síðan missti
æ og sí
sá eftir því
(þar til ég það af mér hristi)

Hah, þetta getur Nafni sko ekki toppað!

(Skyldi hann falla í gildruna?)

Nafni er neðan við hellur
núna því leirburður vellur
er hann án fata?
er hann að plata ?
er Glúmur að gera oss brellur?

Það væri hægt að fylla skáp með limrum um hann Nafna af þessum þræði.

Nafni er ei nafnlaus maður,
núna vill ei stunda blaður,
þegir og þraukar,
þola ei haukar,
er hann með griðkonu graður?

Aumur Nafni er úr leik
illa viskan karlinn sveik
úr nefinu gaus
þá nettur er haus
og ungleg eru augnhár bleik.

Karl ei í kvæðum mun svelta,
kerlingar þarf víst að elta
nálgast ei Nafni,
þó nýlimrur dafni,
kannske hann vill brátt inn velta.

Að náungans nafni ég leita
þó nokkru ei vilji ég breyta,
veldur það ama
að vera það sama
og allir sem einhverju heita?

Limruna áður fyrr lærði ég
lengi fanst mér hún skemmtileg.
Skeði svo það,
að stakan í hlað
kom til mín undurfalleg.

Húmbaba hringir í síma
heldur að ég gefi tíma
Undarleg orð
óðnum gert morð
limruna læt ég ríma

Offari grænn er og grár
gæti þó fljótt orðið blár,
Öfl segja öll,
að anginn sé tröll.
Hvork'er'ann fávís né flár.

Þrösturinn spakur sér þrýstir
- þétt, svo að kvennfuglinn tístir.
Á magann í mæði,
fer megnið af sæði,
svo tönnunum gæsin hún gnístir.

Samviska mín svarar:

Ussu-sussu-suss.
S'ona perra-fruss.
Ekki vil heyra,
af þresti meira
er misnotar gæs þvers og kruss.

Og rökhyggjan leggur þetta til umræðunnar:

Fuglar allir flagga gotrauf,
finnst mér heldur slöpp sú klauf.
Vel heldur typpi
vandað - á flippi
maga má bleyta ef daman er dauf.

Illa er komið fyrir mér þar sem rökhyggjan mín ræður verzt við formið að mér sýnist (ekki það að ég ráði vel við nokkurt form eins og Skabbi er duglegur að benda á). En þetta er nokkuð þjált í munni ef 5ta lína er lesin hratt með jafna áherzlu á öll atkvæði.

Skelfing ein er skást af öllum
skorinyrt í fjórðungsföllum
Tunga mín töm
tjáð er sú löm
Gæfunnar gat á gáfnanna göllum

Kominn er náunginn Nafni,
sem nærist á limrusafni,
limruna læðir,
ljóðar og glæðir,
fremstur hann stendur í stafni.

Hann Nafna vin minn nú ég þekki
náunginn kannar Franska bekki
Karl er nú að kanna
hvort hægt er að sanna
að Franskar konur fitna ekki.