drulluspaði manna mella
mykjuhús ég Vímus kalla
konur ekki kann að hrella
karlar í hans rassgat salla
Taki þeir til sín sem eiga... já þú lesandi góður MUOHAHA!
Sýgur aumur eigin skít
út úr klóakröri
einnig klæðist eins og frík
yfirmelluslöri
Fjandinn hirði fylliraft
fullur þessi róni,
Hann fær bara högg á kjaft
helvískur er dóni.
Loksins fæ ég ljúfa visu frá Upprifnum óþokkanum.
Óhróður Barbapabba flokkat undir andlega misþyrmingu sem kostaði mig áfallahjálp
Offari er án nokkurs vafa ofvirkur óþokki sem mætti tvöfalda Ritalin skammtinn.
Flökurleika færðu mér
falsins mestu þrjótar
enginn ræfill hefur hér
hugsanir svo ljótar.
Við hann köllum Vímus tröll
vist er það hans krísa.
Með súran böll og kveinstafs köll
karlinn vill ei rísa.
Úlfur ljóti allra gagn
er á Blútinn sækja
Píkulíki, perra agn
pussusleikja og dækja.
Kjaft sinn rífur kúreki,
karlinn við það lagast.
Úr honum frussast hlandleki,
hryssingsorðin þvagast.
Fnykar meir en flóin sæt,
feitur illa þrifinn,
sveittari en svínin æt,
sveindrengur Upprifinn.
Þykist skömmum þruma vel
þungbrýnn orðaskúrkur
þennan svíðing telpu tel
tíkarlegan hundi sel
sér hann mundi sóma best
sem hundamella
undir mætti halda hest
hann ætti að prófa flest
Ljóta nafnið orða ei
aðeins er hann drusla
þýðir ekki að segja svei
svo vitlaust er þetta grey
Orðum klína aldin svín,
aum þau hrína meira,
heyrnir dvína, hverfur sýn,
hár er skrín í eyra.
Góð er ær af fró hann fær
fleygt sitt læratimbur.
Kambulls gæra klaufatær
klofið mærin - gimbur.
Illa þrifinn inn í bifinn,
yfirdrifin bleyta.
Ekki lyfin, Upparifinn
á-nú -hrifin veita.
Því er linur, limahlynur,
ljótur stynur dauður.
Amorshrinur aldrei dynur,
er nú vinur snauður.
mannorðs stundar morðin sá
migusjúki hrútur
þegar stingur stuðlum þá
stynur baggalútur
Orðahengils aumur sveinn,
oft vill bíta.
Upprifinn er hrjúfur, hreinn
hann við kíta. (Held að ég sé að missa það í kvöld, of mikið viskí)
Nú er Lærði létlyndur
ljómar en samt þreyttur
Sjálfsagt orðinn siðblindur
sá er eitthvað breyttur.
Kveldúlfur er klofmarinn
kæstur er Upprifinn
Andskotast hér Offarinn
elskan taktu lyfinn.
Kúkalabbar kunna ei,
að kveða réttar vísur.
Ef þú hlusar á slík grey,
þú óðar dregur ýsur.
Má ekki líka níða sjálfan sig?
Ég er hérna aftur töff,
enginn neitar því.
Flesum ljóðin, finnast blöff.
Þau falla þung sem blý.
Líkist skröggur skeggapa,
skelfilega tregur.
Kallar hann sig húmbaba,
hlægi-er víst-legur.
Ira Murks er myrkur Hels
mikill ólánsfengur.
Eins og Móri Írafells
aftur hér hann gengur.
Austanmaður ógeðsgrænn
Offari hinn ljóti
einskis er hann vinur vænn
víst er hjarta úr grjóti
ekki skánar Skabbi minn
skæting þeytir víða
þyrfti að stæla strákinn sinn
stelast til að ríða