‹Heggur munkaskalla á Isak fyrir að hafa sagt ímyndaðan brandara um katanasverð›

‹hlær að skallanum á Isak›

‹Setur upp fýlusvip og rífur alla brandara um katanasverð úr spjaldskránni og fleygir á eldinn›

‹Blótar herfilega en rífur ekki í hár sitt›

Ég hefði leiðrétt ef ég hefði haldið að þetta væri villa, þess vegna skrifaði ég „umorða takk“. Með því móti var komin skýrari vísbending um að þetta væri ekki eðlilegt orðfæri. Og mér fannst nauðsynlegt að það kæmi fram því ungar og óharðnaðar sálir (og fleiri sem ekki eru of sterkir á svellinu) taka eftir svonalöguðu, halda að þetta sé rétt svona og hafa það eftir.

ÉG ætlaði ekki að gera neitt meira úr þessu en setninguna „umorða takk“. Því hún átti að vera nóg til umhugsunar en þegar svarið kom frá Litla Laufblaðinu þá gat ég ekki annað en haldið áfram því segi maður A fylgir B yfirleitt fast á eftir og svo koll af kolli...........

Elsku dúllurnar mínar, þetta átti ekki að verða „overanalyzing“ en sumt fer öðruvísi en ætlað er......

Þetta var nú bara skemmtilegt. ‹Ljómar upp›

Fyrir utan þá staðreynd að nú ertu sköllóttur?
‹Smyr græðandi kremi á toppstykkið á Isaki›

Já, ég hafði gleymt því! ‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við›

‹rakar nafnið sitt í hliðarnar á haus Isaks›

‹Speglar sig í gljáandi skalla Isaks›

‹Lítur yfir þráðinn, finnur engar nýjar upplýsingar um árshátíðina og dæsir mæðulega›

‹býr til bullupplýsingar um árshátíðina og sendir öllum›

‹Opnar póstinn sinn og fær boðskort á árshátíð þann 41. maí›

Klukkan 35.90

Þ.e.a.s. á sunnudagsmorgni ‹Starir þegjandi út í loftið›.

‹Gónir öskrandi út í loftið í von um að fæla það burt sem vakti athygli Vladimirs›

Væri gaman að því ef við heimavarnarlið myndum hittast að líkindum einu sinni á ári. Tala um gamla tíma og spá í þá sem nálgast óðfluga.

noh

Það er frábær hugmynd. Við gætum kannski kallað þetta 'árshátíð' eða eitthvað í þeim dúr.