‹Skýtur›
‹Steinninn brýtur gluggann á barnum, rífur tjaldið og lendir í skottinu á Furðu›
‹Flýr í burtu við sársaukaöskrin›
‹Hleypur á eftir Smábagga með hálft skottið farið›
Helvítis strumpaandskoti!
Ég ætla að éta þig!
Á sama tíma annars staðar í Rykdal:
‹Röltir áfram eftir Rykdal, orðinn þreyttur og slæptur eftir langa göngu norður eftir dalnum, sér í fjarska reyk og röltir í átt að reyknum›
Sverfill! Gemmér far, ég þarf að elta strumpakvikindið...
‹Segir með hæðnislegri röddu í vondukallastíl:›
...strumpskvikindið, meinarðu.
‹Stendur efst í brekkunni fyrir framan sólina (sem er að setjast) og sveiflar teygjubyssunni sinni með flottum handahreyfingum›
‹Kveikir sér í sígarettu›
‹Fær sér smók úr einkennilegri pípu, hleypur upp hæðina og fer að kyrkja Smábagga›
‹Drepur í sígarettunni með því að nudda henni við kjaftinn á Furðu›
‹Segir með ennþá meiri hæðni:›
Hvern þykist þú ætla þú að kyrkja, litli kisi?
‹Étur sígarettuna›
Ég var að kyrkja þig, en ég nenni því ekki lengur. Ég hef betra við tímann að gera.
‹Röltir aftur heim í tjaldið sitt og drekkur indíánaölið›
‹Óskar Furðu góðrar ferðar með að sparka í afturendann á henni›
‹Hún rúllar niður brekkuna›
Vííííí...
‹Rekur hausinn í stein við enda brekkunnar og fær kúlu›
‹Labbar inn á barinn›
‹Sér Hakuchi, gengur sallarólega upp að honum og rekur honum svo rembingskoss á kinnina›
‹Veifar Hakuchi og gengur aftur út›
‹Verður hugsað til þess að í ljósi þess er hjer gerðist er það mikil heppni fyrir Hakuchi (og kannski sjer í lagi Furðuveru) að Júlía hefur lítið sem ekkert sjest að undanförnu›
‹Ríður í bæinn og nemur staðar við barinn. Slengir beislinu á grindverkið. Hesturinn fær sér að drekka.›
‹Gengur rólega inn um dyrnar. Píanóið hættir að spila og þögn færist yfir stóran westrabarinn. Horfir kalt í kringum sig. Labbar upp að barborðinu, slengir leður hönskunum á borðið og pantar viskí. Fólk tekur aftur upp fyrri iðju og glymurinn færist yfir staðinn á ný.›
‹Barþjóninn færir glasið ásamt flöskunni fyrir framan hann. ›
‹Tekur sjúss, horfir illilega í stóran spegilinn fyrir aftan barborðið. Hellir í glasið á ný. Snýr sér við, hallar sér upp að barborðinu og hvílir aðra löpp á skóstönginni. Virðir fyrir sér gestina. Tekur sopa af viskíglasinu.›
‹Pírir augun hrappslega.›
‹ríður inn í bæinn og fytjar upp á nefi›
‹segir djúpri röddu› Bandíttar...
‹tekur stefnuna á barinn, bindur hestinn við grindverkið og sér hestinn sem stendur þar fyrir›
‹segir enn dýpri röddu, ekki laust við fyrirlitningu› Hakuchi...
‹gengur inn á barinn, þungum skrefum› ‹staðnæmist í dyrunum, mætti heyra saumnál detta, seinustu geislar sólarinnar skína yfir axlir súg› ‹horfir á manninn við barinn›
‹hendurnar grípa um sexhleypurnar og súg segir um leið› Snúðu þér við, Hakuchi. Ég skýt ekki mann í bakið.
‹Gengur tígulega niður stigann, íklædd rauðu og svörtu korseletti og fjórum missíðum pilsum í stíl. Lallar sér örugg að barnum og segir stálkaldri en daðurslegri röddu›
Piltar, ég hef oftsinnis sagt ykkur að leika ykkur með þessi tól úti. Hin tólin ykkar eru til innileikja...
‹Bendir með tignarlegri höfuðhreyfingu á efri hæðina, svífur hægt upp stigann aftur, snýr sér til hálfs við og athugar hvort einhver ætli að elta ›
‹Stekkur upp frá pókerborði og segir hásri röddu› Þú ert mín, kona. ‹Missir tíu ása út úr erminni›. Fjandinn.
‹Sest hjá Sæma› Má ég ekki vera konan þín? ‹Horfir stíft í augu Sæma› Sæll, ég er Helena. Hef ég séð þig áður?
‹slíðrar byssurnar og augnarráðið gæti drepið hest›
Við geymum látalætin í þetta sinn, en útkljáum þetta síðar. Hér eru saklausir borgarar.
‹strýkur ryk af hattinum, íhugar að fara á eftir Hexiu en snýst þess í stað um hæl og labbar yfir götuna yfir á hótel bæjarins, Gull gjána, panntar sér herbergi og legst til hvílu›