dró upp litla, handknúna saumavél. Hann rótaði í gegnum vasana í leit að svörtum þræði, en
fann bara bláan. Hann andvarpaði enn dýpra og ákvað að notast við bláa þráðinn, þar sem
allir undirmenn hans voru hvort eð er staurblindir. Han dreif sig að sauma jakkann, en ekki vildi betur til en svo
að honum tókst að sauma hægri vísifingur fastann við bakið á jakkanum sínum
Hann tók því af stakri ró, klæddi sig í jakkann (með nokkrum vandkvæðum þó), og rölti fram.
Í þann mund kom flugvélin góða aðvífandi á miklum hraða.
Kapteinninn ætlaði að forða sér, en flæktist í jakkanum og
datt kylliflatur beint á lendingastaðnum. Flugmaðurinn sá hann liggja þar eins og flykki. Hann ákvað að
lenda þrátt fyrir það.
Kapteinninn reyndi að líta vel út með puttann fastan á bakinu en það...
mistókst svakalega því þegar hann datt kylliflatur á lendingarbrautina kom stór rifa á buxunum og hann hugsaði með sér
„Hver andskotinn“ en lengra komst hann ekki. Þau Hlandbert, Hlandþór, Hlandmundur og Hlandlaug drifu sig nú inn í næsta bíl og óku á brott. Leiðin lá heim til foreldra þeirra. Þau hétu Hlandver og Pissfríður. Þegar þangað var komið fóru
þau með stutta bæn sem Hlandvarður Hlandhaus, forfaðir ættarinnar hafði samið hlandblautur í vöggu. Bæn þessi var ætíð
kyrjuð klukkan 22.36 á hverju kvöldi. Ekkert þeirra
kunni hana samt utan að, því að minni þeirra var einstaklega glopótt. Þessvegna þurftu þau að..
þá kom Jónas en hann var af öllum talinn dauður...
ha? sagði Hlandbert „þá kom Jónas sem var af öllum talinn dauður“ endurtók systir hans en hún hafði skyndilega munað síðustu línuna í bæninni, Hlandbert andvarpaði og gargaði svo á systur sína: „Hvur...
...slags kjaftæði er...ha?“