Kveikir uppí,engu ann
blæs út reykjar kófi
Reykir mikið, ekki kann
una miklu hófi <---- lesist síðan afturábak

Hófi miklu una kann,
ekki mikið reykir
Kóf(i) reykjar út blæs'ann,
engu uppí kveikir

Var að byrja að reykja!

það er allt í lagi að reykja dýra vindla, en þegar sígaretturnar koma til sögunnar er illt í efni.

Mér finnst þetta nú frekar blús en djazz.

Láttu nú ekki svona, Stebbi blús, en leibbi djazz. . .

Svo er það pípa sem ég reyki. Veit nokkur ykkar símann hjá Sesar A?

reyktu enn í rettufans
reyktu vel með elegans
reyktu ekki reyna stans
reyktu ég skal senda krans

‹kveikir sér í feitum vindli›

Krans með þökkum þigg ég
þegar dauður ligg ég,
tóbak reyk' og tygg ég
tvennt sem að drepur mig, hygg ég.

nikótín þú yndislega eitur
ei mig grunar hvar ég væri án þín
þú færir burtu trega ég verð teitur
tilveran svo ósköp björt og fín

þó að einhver þumbi verði hræddur
þygg ég áfram nautna minna hey
í krabbamerki kornabarn var fæddur
úr krabba fer að lokum er ég dey

Á tóbak set ég allt mitt traust
tuggið bæði og reykt
Vetur sumar vor og haust
vindling get ég sleikt

Tóbak ætti bara að banna
börnum vorum líka granna,

hey þarna og hósanna
jillibúms og sópanna

ef hugsunin fer út að fjara
fæ ég mér bara til vara
kornótta kös
í kolsvarta nös
ekki er tópak tóm tjara

ef fókusinn virðist að fara
ég fæ mér í nösina bara
hrópa svo vel
helvítis hel-
víti og verk mér í snara

Tóbaks-tauma, elskar hún
togar í mig, heimtar koss.
Safarík klessan, sæt og brún,
streymir út, eins og foss.

Lifi leirinn - lekandi úr tóbaksmunni

-

Tók í nefið nasastór
nefljótur er gæjinn
tóbaks pontu Tommi fór
á truntu sinni í bæinn.

Tóbaki treð ég
tóma í pípu.
Sósuna sýg ég
set mig í klípu.
Hausverkinn hef ég
hátt upp á gnýpu.
Tjaldana tel ég
tittling og snípu.

Loftið mig lýir
létt er í brjósti.
Spurningum spýir
spursmálið hósti.
Reykurinn rýir
ragna með þjósti.
Mál er að mígir
mund´ eftir pósti.

Klóra nú kolli
kafrek svo nagla.
Dauði í drolli
daus fullur hagla.
Skotin nú skolli
skýtur á gagla
Ömurleika olli
át- frekjan -vagla.