sandur sandur sandur sandur
sandur sandur sandur
sandur sandur sandur sandur
sandur sandur brandur

hahahahahaha ‹Stekkur hæð sína›[/code]

hrynjandin er harla fín
heldur einhæft rímið
ofstuðl mikið, algert grín
all- þó nokkuð -kímið

Sandur tímans seiðir mig
svæfir vitund mína
Helst er þá, ég hugsa um þig
er hjartans rætur hlýna

Ber hér ei á bragfræði,
bragur þessi er slakkur.
Ráð geri fyrir að ritari,
reynist frekar rakur.

Sandur hvítur seiðir mig,
til suðlægra landa.
Hótel flott og hitastig
hér er gott að anda.
Sandur´hvíti heillar mig.
heim til gullnra, stranda.

úti á sandi ég sit
svona helvíti bit
því að brennsinn er búinn hjá mér
varla er það neitt vit
veiga þyrstur því flyt
sjálfan skrokkinn hvar skálað nú er

‹Sönglar - hugsandi um heit sumur›

‹röm er sú taug, er róna dregur...›

Út við svarta sanda
ég sit og teyga landa
ilmi vorsins anda
af úldnum þarafjanda.

Yfir svartann sjávarsand
var .eg einn að sveima.
í svarta þoku sá ei land,
svei, mig var að dreyma.
--------------------------------
Sólin gyllir fjöru og sand
roða slær á bæjinn.
Fagurt er vort fósturland
og fjöllin út við sæinn.

Sandkorn bölvað særir mig
sokkinn er best ég lagi.
Hver ætli svosem kæri sig
um kvalir af þessu tagi.

Sanda Brandur fjanda fól.
Fantur handa lúinn.
Landi grandar sandur, sól
Sönnum anda rúinn.

‹Var ekki til einhver Sanda-Brandur fyrir vestan?›

Gaman er á góðum degi
ganga um vort fagra land,
skoða fjöllog skrautleg býli
treista sjálfs sín tryggðarband
veiða í vötnum silungs kríli,
vasla niðrá, fjörusand.
Gaman er á góðum degi,
að ganga einn á sprengisand. ‹Ljómar upp› ‹Roðnar og flissar eins og smástelpa›

Illa Sandur á oss sneri.
Skömmin er svo líkur mér.
Eins og gömul graðameri.
Graðka í mig brauð og smér.

‹Stekkur hæð sína› ‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við› ‹Gefur frá sér vellíðunarstunu› ‹Brestur í óstöðvandi grát› ‹Ljómar upp› ‹ [s]Hrökklast aftur [s]klórar sér í höfðinu› ‹Gefur frá sér vellíðunarstunu›

‹Stekkur hæð sína› ‹Gefur frá sér vellíðunarstunu› ‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann› ‹klórar sér í höfðinu› ‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við› ‹Blótar herfilega og rífur hár sitt› ‹Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér› ‹Brestur í óstöðvandi grát› ‹Starir þegjandi út í loftið› ‹Ljómar upp› ‹Roðnar og flissar eins og smástelpa›

‹Stekkur hæð sína› ‹Gefur frá sér vellíðunarstunu› ‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann› ‹klórar sér í höfðinu›

ÞAÐ VAR NÚ ÞETTAÐ MEÐ SANDAVISUR.

FÓR Á FLAKK UM STÓRA SAND
FANN SIG KVERGI HEIMA
HANNS VAR GLATAÐ HJÓNA BAND,
HELST VILDI ÖLLU GLEIMA.