ó ó mér og mínirLjómar upp og grćtur af hamingju
Nei, ţađ kostar of mikiđ!
ég set sál mína hér međ í hendur verđlagsráđs, ekki veitir af aukapening fyrir mammonshátíđina framundan. ég áskil mér ţó rétt til ađ hafna tilbođum ef mér ţykir nefndin ekki standa sig í umbođsmennsku..
hvurt var annars viđmiđunarverđ á sál nýgrćđings?Starir ţegjandi út í loftiđ
heyr heyr. nú eđa eđa naflaló yfirstjórnenda. verđur ţá naflaló enters sérstaklega verđmćt
Ţađ hefur aldrei veriđ álitiđ vćnlegt til vinnings ađ tala of lengi viđ sjálfan sig. hvíslar vel völdum orđum í eigiđ eyra
Ţađ hefur aldrei veriđ álitiđ vćnlegt til vinnings ađ tala of lengi viđ sjálfan sig. hvíslar vel völdum orđum í eigiđ eyra
nei, kannski ekki. en sjálfs er höndin hollust og hver er sinn besti vinur, er ekki svo?
Má vera. Starir ţegjandi út í loftiđ En, er ég ţá ákavíti? snýst um sjálfan sig
Sjalf er höndin hollust ţó ađ hún rati stundum á áđur ókannađa stađi
Sjalf er höndin hollust ţó ađ hún rati stundum á áđur ókannađa stađi
„Ókannađir stafir geta veriđ gimsteinar fyrir gullgrafara“
Sjalf er höndin hollust ţó ađ hún rati stundum á áđur ókannađa stađi
Ég segi nú bara eins og Stormskeriđ hér um áriđ:
Sjálfs er höndin hollust, sú hćgri yfirleitt.
Vinstri er mađur ţó ađ hann sé stundum hćgri
pass
„Pass segir mađurinn sem vill draga sig í hlé en ekki táknar ţađ ađ hann sé ađ flýja af hólmi“
Nú er ég hćttur ađ skilja!
„Ţó mađurinn skilji eigi ţarf ei ađ dćma hann úr leik“
Ég held ađ ţú ţurfir ađ taka lyfin ţín!