Seg mér elsku Sigmundur
sástu þetta líka?
Varettekki Víglundur
að velta sér án flíka?
Flíka skal ei fláræði
flokkum misvel líkar
Vilja ekki vandræði
vofur pólitíkar
‹viltu ekki væni minn
vísu botna þessa›
Viltu ekki væni minn
visu botna þessa,
Í STÓLINN STÍGUR PRESTURINN
SIGURÐUR ER AÐ MESSA
Heilans gumsið heldur þunnt
hægðum Krummó líkist mest
varla þvælist vitið grunnt
víst mun hverfa fyrir rest
Rest var drukkin, rommið búið
rakur leggst í bælið.
Allt er lífið öfugsnúið,
erfitt mér og þvælið.
Flíka skal ei fláræði
flokkum misvel líkar
Vilja ekki vandræði
vofur pólitíkar
Var þetta ekki síðasta innleggið sem hélt keðjunni?
Pólitíkarsyni sá
sinni kök' að skara
Skítlegt eðli skoða má
skammist ykkar bara
(til öryggis:
Þvælið orðið þykir mér
þráðinn sanna að finna
Birstu núna Barbi hér
og bentu á réttan tvinna)
bara ef þú værir vænn
vin þig myndi kalla
en ef þú gerðist vinstri grænn
góðan fengirðu skalla
Skallagrímur skelfist fátt
skeggi rauðu þakinn.
Á miðopnu í Bleikt & Blátt
birtast mundi nakinn.
nakinn einn um nóttu reika
nesti með, en öngva skó
rottu með í bandi, bleika
en bavíaninn minn, hann dó
Dáið hef ég, drukkinn smá,
dáldið oft.
Ævinlega endað þá
uppíloft.
Uppíloft með augun rauð
afvelta nú ligg ég.
Lengi dugar laufabrauð
leyfar þess nú tygg ég.
Ég á gamlan, haltan hund,
hann ég nefni Smergel.
Alltaf reynst á ögurstund
anginn hefur mér vel.
Vel nú holdið hefur bæst
hæll ei verður snertur
Skatan heillin, helst til kæst
hangikét og tertur
Tertur hef ég taumlaust brutt
teygað með þeim súkkulaði,
óhollustu í mig rutt
afvelta nú ligg í svaði.