Fögnuður til frambúðar
fylgir mínu hjarta.
Herðum yfir harmtrúðar
harla sjaldan kvarta.

Kvarta aular konum yfir,
kyndugt þykir mér.
Af karlmennskunni lítið lifir,
í landi þessu hér.

Hér var friður hér var ró
Hér við vildum vera
Þá kom einn og skeit í skó
skuld skal þunga bera

Bera menn á baki sér
byrðar heldur þungar
þegar allt til fjandans fer
falast meyjar ungar.
,

Ungar konur kæta oss
karlana um jólin
Er við krækjum í eitt hoss
við eins erum sem sólin

Gimlé hér er gantast með
galsi rúnum ristur
Okkar stolta göfga streð
stelur antikristur

‹slakur gæðingur.........bara prófa vörnina›

Gimlé er nokkuð erfitt orð
allt of skrítið fyrir mig
Ýtum því nú af hér borð
Eitthvað er að angra þig

(úps, smá klúður í gangi)

Gimlé margan geymir þráð,
góðra pilta og snóta.
Les ég þá í lengd og bráð,
uns leggst og fer að hrjóta.

Of seinn.

Þig ég þrái alla tíð,
þenki vart um annað.
Elska mun þig ár og síð,
ekki er mér það bannað.

Þetta var nú hálf klént, en það verðar bara svo að vera.

refresh (F5) og Back Button eru ansi heint hjálplegir á stundum sem þessum.
Antikristur er næstur ................

Baggalútur bestur er,
betri en þessi hugi.
Hafa skaltu heit frá mér
held að þetta dugi.

Dugir skammt að daðra við
dindla Baggalútsins
Syndgar fyrir sálarfrið
sonur heljar hrútsins

Ég nefni mann sem nýtir afl
nú er mikil veisla
Hann kann eitt sem heitir tafl
hér mun fír útgeisla

Bobby Fisher sá er brattur
beina leið á klakann
skellir sér, en einn er skattur
skelfings myrkravakan.

Útgeislunin engu lík.
Allir kappann þekkja.
Andagift var áður rík.
En nú á hann að hlekkja.

Hlekkir vísna heillar mig
hefur fangað lengi
Er nú komið á það stig
að mig kvæðið flengi

Hlekkur týndur, tapað mál.
Talsvert heilann brýt þó.
Hljómar innst í apans sál:
ergo sum, cogito...

Ansans, of seinn! Hvernig gat þetta gerzt ‹Blótar herfilega og rífur hár sitt›

Flengdur var af Skabba Skrum,
skrambans! Féll á tíma.
Niðurlútur labba um,
lúinn áfram ríma.

Ríma allt og kóra kátt
kerja full af lúti
Hríma kalt og móra mátt
merja sull af kúti

Kútinn í ég kveðinn er
kann ei ráð við þessu.
Á Blútinn því ég freðinn fer,
fann ei náð við messu.

Messusiði mæni á
margt er bogið svol'dið.
Fæ mér ögn í aðra tá, (við altaristöngu)
upprís blessað holdið. (upprisa holds í móðurlíf, amen..eða hvernigþaðvarnú!)