Sýndur var hvíti hrúturinn
holdugur vel og þrekinn.
Líka kæfu kúturinn ,
kötturinn og drekinn..
Drekar voru gulir, gráir
grænbláir og rauðir.
Alla vega ekki smáir
orðnir nú útdauðir.
[i]
Dauðir hlutir æra æstan
æsingar fullan mann.
Tlraðarsundsins köttin kæstan
kannast þú við hann.
Hann það veit og mikið mann
meðal annars þetta,
Að þegar gildir boð og bann
best er þá að flétta.
Flétta reipi Kári kann
kindur reka af fjalli,
Þar sem áður bálið brann
býr nú karlinn, snjalli.
Snjallir þóttu Bakkabræður
sem bankann fengu á góðum kjörum.
Þeim voru fluttar fagrar ræður,
og frægðin þeirra á allra vörum.
Vörum á margra brennur bál,
bjartar um sumar nætur..
Öðrun verður heldur hál
hugraun og engar bætur.
Bætur litlar berast mér
Þó bogið í mér geðið sé.
Enginn bátur brotinn fer
og bíður upp á meira fé.
Féð er dautt og frændur með,
ferill minn er sokkinn.
Ærulaus með úldið geð.
Enginn styður flokkinn.
Flokkakerfið úrelt er
okkar land nú bagar.
Orðið frekar úldið hér
og enginn þetta lagar.
Lagar þetta og lagar hitt
lunkinn mublu smiður.
Nú er gamla Kata kvitt
konin logs er niður.
Niður gengur okkar aur
aum er krónan vina.
Niðurgangur gerir saur
og garnahræru lina.
Linar hægðir,sóttu á hann
horngrýtið at tarna.
kannast nokkur við þursinn þann,
Þúfustaðar Bjarna.
Bjarnargreiði vorkunnsemin var.
Hún veikti ætlan þína að forðast vín.
Við höfnina þú brást þér inn á bar,
þá byrjaði aftur píslarganga þín,
Þín ég minnist manni minn
mikið oft var gaman.
þá var kæti gleði og grín,
gjarnan við lékum saman.
Saman létum vér oss gambrann gleðja.
Þú gaman- ortir -brag.
Hve innileg var óskin þín og kveðja:
"Eigðu góðan dag".
Dag einn fyrir langa löngu
laglega ég hitti snót.,
kannastu við mögru Möngu
mikið er hún ljót.
Ljótt er orðið landans mál
lætur allt nú flakka.
Þagnar ei sú þjóðarsál
og þverneitar að bakka.