Heroin er hættulegt
heimskunni oft veldur.
Fólkið verður frekar tregt
og frjópinninn oft geldur.
Geldur engan skrattans skatt
skammar árans beinið.
Í vinstri pittinn Drési datt,
dó svo, það var meinið.
Meinhornið hjá Mumma var
mest á virkum dögum
Kvartað var og kveinað þar
með kökuskreyttum sögum
Sögur margar karlinn kann
kvæði og margar vísur.
Mæða svo á ræsknið rann
rær og dergur ýsur.
Ýsur dregnar djúpt úr sjó.
dorgaðar með færi.
Vill í þennan viðirbjó
vill mun heldur læri.
Læri gott af sveita sauð
svangur gerist kallinn.
Til veislu mér hún Bína bauð,
brátt sá gamli fallinn.
Fallinn ég er enn og aftur
frá áfengisbindyndinu.
Ég er eins og rotinn raftur
sem rekur að kviksyndinu.
Kviksyndið fjármönnum færir
ferlegan gróða og arð.
Verkamenn orðnir hér ærir
eiga ei lengur sinn garð.
Garðurinn minn er flottur fínn
fjölda skrýddur blómum.
Ennda mér jafnan sjálfum sýnn
skranni og dollum tómum.
Tóm er nú mín bankabók
basl er nú að lifa,
Hrunið allan aurinn tók
um það má ei skrifa.
Skrifa herna bölvað bull
bjart er nú til fjalla.
Í klettaskoru er glópa gull
Grímur nær til Hjalla.
Í hjöllunum við hengdum skreið
hertum við þar fiskinn,
Til Nigeríu lagði leið
og lenti þar á diskinn.
Diskinn grunna djúpa
daman lét á borð.
Í honum sæt er súpa,
spónn og fleiri orð.
Orð sem hafa ess að framan
eigi stuðla vel öll saman,
Hef ég mjög af gnýstuðl gaman
gleðjast fleir en ég og daman.
Daman unga segir satt
sagði Gvendur.
Heldur betur Dabbi datt,
drullu kendur.
Kenndur var við konu sína,
Karl sem bjó á Húsavík.
Hún var kölluð Ljúfa-Lina.
Lifðu þau í rómantík.
Rómantík er furðu frýk
flestum meður stundum
Getur verið taumlaus tík
tilaðmynda á fundum.
Fundum eigi fjársjóðinn
sem falinn er og týndur.
Líkar ekki lánsgróðinn
sem lýðnum er hér sýndur.