Viljan ekki vantar mér
þótt verkin sjaldan tala.
Verður stundum verkfall hér
og verkin far'í dvala.
Dvölina er víst að vanta mér,
vísast er einnig að langa þér,
mörgum er farið að hlakka hér
höfgir af svefni að leggja sér.
Sérðu ekki sólina
setjast hér á kvöldin?
Herða áttu ólina
er auðmenn hafa völdin.
Völdin hafa vitrir menn.
Vigdís eflir ríkissjóð.
Stjórnin gefur okkur enn.
Ísland byggir snilldarþjóð.
Þjóðina læka
þeir sem hata Evrópu.
Þetta er hæka.
Hækan finnst mér heldur knöpp í helli úfs.
Heldur vil ég hendu stúfs.
Stúfur ekki stór
stubbur frekar lítill
Elvis ekki mjór
ekki var hann Bítill.
Bítlar eru bestu skinn úr breskum solli.
Djamma tóku er drunga olli
djass og blús í Lifrarpolli.
Lifrarpollsinstuðrutap
tárar vini marga
Niður deild nú heljar hrap
helst má liði farga.
Farga eftirfarandi:
fýlu, doða og reiða;
svo þér verði svarandi,
subbutrýnið leiða.
Leiða þínum líkama
og limum fyrir björg
án eftirsjá er alveg sama,
oní dýpin henda mörg.
Mörg þarf til mergjar að brjóta
mál í dag,
en sorrí, nú þarf ég að þjóta
í þjóðarhag.
Hag minn efli' eg allar stundir;
auð minn, hróður, völd og frama.
Ég hef troðið ýmsa undir.
Um það stendur mér á sama.
Sama er mér hvort Samar kallist Lappar,
Kvenir eða Kyrjálar,
kálfar eða hreintarfar.
Hreint arfavitlaust alltaf hreint
og út úr kú
er hænan galar heldur seint:
„Hananú!“
Hananú, þar haninn gól
hoppandi um á pífukjól
í latexbrók með leðuról
uns lækning hlaut með truntusól.
Truntusól og tungl ég þarf
og troðið staðlað smæl
þar til að ég kemst í hvarf
og kveinka mér við skæl.
Skælið, kjökrið, volið, vælið
vessa missið, slefið, ælið,
vatnið músum, vætið bælið
vaknið svo með falska smælið.