Froskur póla, furðu skammt
flaskan gagnast, vin.
Þröskuldurinn þinn er samt
þroskaröskunin.
(Stefjahjun, sniðframrímað)
Hlégestur er hlaðinn skít og hlandi líka.
Myntur eins og púðruð píka,
páfinn kann að meta slíka.
Kattarræksniskvikindið er kinkí padda:
Í sandkassana sífellt mígur
síðan klórar yfir, lýgur.
[i]
Froskinn þarf að tukta til
tittlings árans beinið.
Þettað bannsett flóa fyl
flumbrari,það er meinið.
Gunnar átti á Hlíðarenda hund
hafði mannsvit, aldrei brást'ann vonum,
en Lappi, sem á Lútnum gelti um stund
lítið sést af gáfunum hjá honum.
Hlewagastir er fjandans fír
fyrirlitinnn kóni .
Hvað í þessum bjána býr
barn eða strætisróni.
Að Lappa ei tjóar gera gys
né gagnast þrætur.
Skyldi ekki Skaði is
skaffa bætur?
Fuglasöng er gott að vakna við
vell í spóa, lóusöng með kvaki
en verra þegar fjandans frosk-gerpið
af freraslóðum ropar uppá þaki.
En þá sýnir á sér trýni
árans brýnið hlewagastiR.
Djöflar svínið driti klíni
dólgs svo skíni sorarastir.
Allt hans mjálm er undarlegt,
sem einhver sé að gelta.
Hans bragamál er brundarlegt,
því Bósa vill hann elta.
Aldrei fær á Fési læk
fáráðlingurinn, The Shrike,
Hann er eins og dópað dyke
í drag-showi á motorbike.
HlewagastiR er falskur fýr
frekur árans þrjótur.
Svo er hann í roði rír
og rosalega ljótur:
Í Lappa er lítill veigur
því lorturinn er deigur.
Síst af öllu er seigur
en sannarlega feigur.
Gamall feitur kjólakarl sem klæðist Sloggi:
dreissugri en Davíðs-Moggi
dusilmennið Klaka-Froggi.
Einskis manns hér auga gleður,
ýldusnatinn Hlevagestur.
Aulann prýðir asnareður,
þó upplagið sé rugguhestur.
Heyrðu snöggvast Mjási minn,
makaður í kúknum,
heldurðu ekki að hausinn þinn
höggva ætti af búknum?
Skárra væri'að skera haus
af skitu brenda Hlebba.
Leggjann svo við loðinn daus,
lykt svo fylli nebba.
Gleði veldur og lund fær létt,
ljótt er á þér trýnið.
Og mígðu upp við kaldan klett
kattar,árans brínið.