Trú hef ég trausta og sterka;
trúi á presta og klerka,
trúi á tröllkarla merka,
trúi á Gretti hinn sterka.
en treysti helst á vínsins mátt og væting kverka.
Kverkatakið kremur háls,
klingir lágt í eyri mínum
er úr vasa veltur frjáls
og vistast svo með öllum hinum.
Trú þá á mannkynið mína
er misst hefi, hér um bil,
væri gaman sko Guði að sýna
ef garmurinn væri til.
Því guðstrúnni tókst mér að týna,
í trúuðum ekkert skil.
Því guðstrúnni tókst mér að týna,
í trúuðum ekkert skil.
Krossfesting kvalræði og pína,
Krists var þá enskis til.
Þó kærleikans miskun sé mikil,
máttu ei troðann í svaðið.
Froskurinn setti mig útaf laginu.
Grípur þráðinn.
Hinum í ég ekki skil
sem aðra hafa skoðun
á því hvort að enn sé til
annars konar boðun.
´´
Boðun engum gerir gott
gleði veldur kæti.
Prjál er talið fyrna flott,
fiskur er víst æti:
Ætiþistla og ansjósur ég ætið sker
sem álegg þegar ætla ég
eitthvað gott að bjóða þér.
Þér til heiðurs Billi bil
bögu vil ek gera.
Þó ég hafi ei tíma til,
taumlaus muntu vera:
Vera hefur verið stillt
í voða marga daga.
Á það reyndar ekkert skylt
við engi og haga.
Haga sér eins og fávís flón
fullir alla daga.
Gamansamir Jari og Jón
jamm það er önnur saga.
Sagan öll er sjaldan það,
segja má frá fleiru.
Fullnægt þá, er flettist blað,
forvitni, með meiru.
Meira heyra mætti og ætti.
Megn skal þegnin fregna.
Finna og sinna sætt í hætti,
- segg á legg að gegna.
Gegna áttu góðum mönnum gvuðs á vegi,
af því hlýst víst enginn tregi,
(er nú best ég núna þegi).
Þegja síst þér sómir nú,
segja víst ber fleira.
Eygja líst mér ljóðatrú,
leigja hlýst hér meira.
Meira er og minna hér af merkum skáldum,
sem af bera Sóns á öldum,
sóma þver við eigi gjöldum.
Gjöldin valda geldun hölda gildra sjóða.
Hildur skulda galdrar gróða,
gjaldast skyldur kvaldra þjóða.
Þjóðabrotin þykjast eiga þegnrétt víða.
Löngum vilja um löndin flæða,
lífið mun víst á því græða.
Græða upp landið göfugt er og gagnið veitir.
Glæðir anda að ganga um sveitir
grænir þar sem blómgast reitir.