Sem er þó mun betra en þroskastig Villimeyjarinnar.
Útvarpsstjóri er hættur að yrkja (svo að maður sjái, a.m.k.). Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann
Því miður er ekki hægt að segja það sama um leirhnoðarann Billa.
Huxi myndi ekki kunna að meta góðan kveðskap þó hann biti hann í afturendann...
Grágrímur hefur þann leiða ósið að bíta allt og alla í afturendann, m.a.s. leirburðinn hans Billa.
Huxi er svo ljótur að speglarnir draga fyrir þegar hann reynir að horfa í þá...
Þegar Sundlaugur gengur framhjá speglum þá kemur í þá sprunga.
Dula er svo mikil drusla að ef maður flettir upp orðinu "drusla" í íslenzku orðabókinni þá er mynd af henni þar...
Iss þegar maður flettir uppá orðinu eymingi í hvaða orðabók sem er þá kemur myndin af honum Lauja litla upp, og ekki einusinni góð mynd.
Þegar Dula var lítil var hún send í sumarbúðir og á meðan hún var þar þá fluttu foreldrar hennar og létu hana ekki vita...
Og Lauji litli var svo ljón óheppinn að þurfa að ala Dulu sína svona afskaplega illa upp því hann var þessi óheppni maður sem keypti húsið .Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri
Dula getur verið svo andstyggileg...Glottir eins og fífl
Sundlaugur er eineltisgerandi og drullusokkur.
Mjási er orðheppin og snoppufríður únglýngur með hjartað á réttum stað
Að sjá GEH er eins og að vera komin heim í öryggið og hlýjunna.
Grýta er svo siðblind að hún þekkir ekki muninn á því að segja fallegt og segja ljótt...
Sundlaugur finnur alltaf eitthvað ljótt að segja um náungann.