Mér er frekar stirt un stef
stílvopn laust í höndum
áhyggjur af ýmsu hef
allt að fara úr böndum.
Böndum munu bindast er
baktjalldsmakki líkur
Stjórnin mun þá myndast hér
og moðstjórnin frá víkur.
Víkur frá oss vesöldin og vinstri stjórnin,
tiltektar- nú tæmd er -görnin,
trauðla reyndist skjól og vörnin.
Varnarlaus er vesöl þjóð,
valið sér það hefur.
Þotulið sem þráir blóð,
á þingi um sig grefur
Grafan stórar stíflur reisir
stóriðjunar nærast þá
Vinstristjórnarvandan leysir
velferð förum brátt að sjá.
Sjálandsheiðar seiðmagnaðar
senn við munum byggja vel.
Liggur þangað leið fagnaðar,
losnum þá frá stjórnarhel.
Stjórnarheljarhelvíti,
hafa munum næstu árin.
Ferlega eru fúl bíti,
fella skulum sorgartárin.
Sorgartárin senn mun þurrka Sigmundur.
Í gróðabröllum gerir skurka,
gefur okkur feita lurka.
Lurka stóra á baki ber
bóndinn hugum stóri.
Talinn er hann gangna grér,
garpurinn hann Dóri.
Dóri fékk hjá Dabba gott
er dúlluðu þeir saman.
En eftir staðlað stólaplott
stirt varð þeirra gaman.
Gaman er að ganga troðna slóða.
Götur liggja hvert þar, sem þú kýst.
Létt í spori lífið vill þér bjóða
leiðir, þar sem gott af ferðum hlýst.
En kortinu ég kasta fyrir róða -
kólnar veðrið brátt. Og jörðin snýst.
Snýst hún samt þó ýmsir ey það merki,
álit manna skiptir hana litlu.
Ef af því þú þrautir færð og verki,
þartu að draga tappa úr einni pyttlu.
Pyttlu ég pungvolga dró
er ég paufaðist niður að sjó
úr buxnanna streng
(höfðu blotnað í spreng)
og ég bugaðist alveg og dó.
Dómarinn sér duglega nú snýtti
og dró úr pússi sínu vænan fleig,
bókinni í glæponana grýtti,
gekk á dyr og fékk sér vænan teig.
Teig úr pela tekur stóran
Tumi karl og glottir við
horfir upp í loftsins ljóran
líkur úr pela af gömlum sið.
Siðavendni systranna frá Syðri-Rima
vonbiðlunum veldur ama;
víst er þeim þó um það sama.
Sama finn á Finnlandi
flesta nokkuð blauta.
með kolum þeir hér kyndandi
og kerlingarnar tauta.
Tauta ég um tuðruspark og traðk á völlum,
rustamenn á röngum hillum,
reyndar bara okkar millum.