Hrundir sem að hrasa nálægt herramönnum
aðstoð fá við upprisuna,
eilíflega það svo muna.

Mun ég glaður minnast ykkar, menn og snótir
ýmsir níð hér orða ljótir
aðrir ljóðin semja fljótir.

Fljótir eru flagarar að fletta klæðum
alla sem þeim tekst að tæla
til sín, er þeir liprir mæla.

Mælskusnilld er snjöll leið til að sníkja og pretta.
Göfugt er að gera þetta.
Glaðbeitt svo úr klaufum skvetta.

Skvetti í mig af og til og oft á kvöldin.
Er því sjaldnast illa haldinn
en orðljótur og nokkuð baldinn.

Baldintátubækurnar sem Blyton skráði,
las ég oft að læknisráði.
Litlum bata þó ég náði.

Náðin eina nærir þig í nístingskulda
í pilsfald skaltu herrans halda
og himinsaugnaráði tjalda.

Tjalda vill ei vaskur nú um vetrartíma
krókna þar við kal að glíma
og klaufskur yrkja ljóð í síma

Símalandi símamær í Siemensgræju
blaðrar ansi blá í framan,
bíð ég nú að þagni daman.

Dömu víst ég vill um kaldan vetrartíma
reynist gleði rekkjuglíma
raunar bull að hafa síma

Símavændið sækist mér nú sífellt betur,
svo að lyftist sálartetur.
Svelta mun ég ekki í vetur.

Vetur ríkir vill nú Froskur vændi heyra
Lipur getur látið fleira
lyftast ef 'ann hlustar meira

Meira er og minna það sem mælt á þingi:
sami grautur soðinn upp úr
sömu skál sem fyllti huppur.

Huppurinn á henni sem ég held við núna,
bætir enn við barnatrúna:
Biðja, elska, borða kúna.

Kúna mína kann ég meta köttum fremur.
Ei hún breimar, blítt hún rymur,
baular lágt, svo ljúfur ymur.

Ymur dátt í eyrum mínum öldur niður.
Reisti ég hér rónahreiður.
Ríkir hjá mér Drottins friður.

Friður er á Drottins degi, dátt í minni
tölvu syngur seggur inni.
Sá er kannske líka í þinni.

Þynni hef ég þefað af og þungan höfga
fengið af því fíkniefni;
finnst mér rétt það hér ég nefni.