Baggalútar binda ei
bagga hnútum sína
sömum og þau staðalgrey
sem að fésbók rýna
Rýnt ég hef í rúnir þær
er rituðu menn forðum.
Ennþá sit þó, engu nær,
um arð af sálarmorðum.
Af sálarmorðum séð ég hef,
suma illa farna.
Flestum þó ég fyrirgef,
því fátt er milli kvarna.
Kvarnarými í kolli er styrkur,
ku því skarta Stephan helst.
Þó það sé að mestu myrkur,
mælska kappanns í því felst.
Felst í orðum Mjása mikið
mögnuð eru tilsvör hanns.
Ekki karli verður vikið,
væsir ei í spor þess manns.
Maðurinn er magnað apparat
og mjög er flippað
að hann geti gefið frá sér frat
og fötum strippað.
Strippaður er piltur Pó,
prakkari í orðum.
Skelfilegt mér þykir þó
þegar ann fer úr skorðum.
-skorðan Hringa-, Hallbjörg Inga,
hnátan slynga,
tók að þvinga, tyfta og stinga
typpalinga.
Typpalinga sá ég tvo
tilsýndar umm daginn.
Annar sagði ho ho,o
hinn var til í slaginn .
Þú skrýplar falskt, Lappi.
Typpalinga tvo sá ég
tilsýndar umm daginn.
Annar sagði er það leg,
og var til í slaginn .
Slaginn tók og bjargar brók,
bægslast umm á lúti.
Garmurinn með lítinn lók
læðist hræddur úti.
Út'í móum skrýplar skakt,
skítbuxinn hann Lappi.
Mikið er á Lútinn lagt,
af leirblönduð stappi.
Stappar Mjási fóta frár
furðu lostinn,dapur.Sár.
Raunamæddur karlinn klár
koma úr augum rykug,tár:
Tár ég felldi trauðla þó,
tæki skrattinn Lappa.
Og keyrði í hanns kjaft og þjó,
af krafti svera tappa.
Tappan ákaft togaði úr téðri flösku.
Reis ég greitt úr grárri ösku
gamanið svo setti'í tösku.
tösku upp úr einn er nú
ódrátturinn fenginn
skrumarans er sæla sú
það sér hann núna enginn
Enginn segir neinum neitt
af neinu hér.
Það er yfirleitt mjög leitt
að leita að þér.