Lappi hlær að sjálfum sér.
Svona er hann vitur.
Þegar lífið fatta fer.
Fljótt hann verður bitur.
Ótuktar bjálvinn Bullustrokkur
böðlast líkt og yxna kýr.
Árans dóni drullusokkur
dusilmenni, skógardýr:
Lappa upp nú Lappa þarf
lúinn er sjá skrjóður.
Leiðist þennan skallaskarf
þó skemmtilegur hljóður.
Offari er grænn í gegn
gloppóttur og snúinn.
Hann er talinn þarflaus þegn
þunglyndur og búinn.
Forhúðarnagarann fúla
með freyðandi andstyggðartúla
langar mig látlaust að spúla.
Hann lyktar sem nýleg saurkúla.
Óskup gjarnan á minn disk
æskilegust teldi höpp,
ef ég ekki fengi fisk:
froska- heldur steikta -löpp.
Sinn meður saurlífisbrunn fór
Zimmermannsdólgurinn Gunnþór
að lepja það upp
sem lafði af hupp
með löngun í safaríkt munnhór.
Kýlum setta körtugrey með kaunum illum.
Leggja kann í ljóðstaf þótt,
löngum muni teljast ljótt.
Ég vil nefna Stephan Stebba
staurfótinn þann.
Sem að líkist rotnum rebba,
rauður loginn brann. ( Fjárinn hirði hann,betra orð ei kann:)
Sést hér svo vesæll að vappi
vælukjóinn hann lappi,
oft væri best
og ætti við flest
að upp væri sett í hann tappi.
Barbiedúkka brjóstastór er blautur draumur.
Einu skal þó gefinn gaumur:
Af gatleysi er margur aumur.
Frossi er freðinn á kyni
fýrinn því svo dapur er,
og undir því yfirskini,
ætlar að klekkj'á mér.
Lítið get ég ég ljótu nokkru lýst um Barbie.
Þótt örlítið sé undirleit,
og eiginlega ekkert feit.
Leik áttu plebbapói
par ekki heillar mig
níðvísur hér fram flói
farðu að herða þig!
Barbie er brúðan væna
brúneygð með haltan fót
Magnaða kerlingin kæna
kaldlind og, árans rót.
heiladautt og heldur blautt
höfuð trautt hið slappa
blóðið rautt en innvols autt
allt vit grautt í lappa
Út er sloppinn, að mér virðist,
andsetinn.
En á koppnum óðum kyrrðist,
Upprifinn.
Mætir hingað mannkynins alls mestur kjáni.
Yrkir eins og alger bjáni.
Ógeð hef ég á Stefáni.