Barinn oft á barnum fann
blóðugann og ó þrifinn.
Flestum sem að sáu hann
úr svelli virtist upprifinn.
Upprifinn er ærslabelgur,
sem aldrei getur þagað.
Ölið teygar eins og svelgur,
en engan hefur plagað.
Plagað hafa páfar þá sem pukrið kvelur,
var hann Júdas vænstur manna?
vill það enginn páfi kanna!
Kanna vill Pési pæjur tvær
prúðar yngis meujar.
Ákaft stríkur og þuklar þær
þusar mjög og sveijar.
Sveiattan, þú svínabest,
er svíkur allt með hraði.
Mér finnst þú ættir fyrir rest
að flýja Bessastaði!
Bessastaði bið ég um í brúðkaupsgjöf,
eftir það ég alltaf hef
upp í loftið kónganef.
Nefnilega... nokkuð svo...
núnú... jæja... humm...
tími er kominn til að þvo...
tittlingnum.
Tittlinginn hann þuklar þvær
þæfir punginn líka.
Orðin er við það fjandi fær,
færilúsarpíka.
Píka þykir pent ei orð
Pungur hálfu verri
Að segja tussa sjálfs er morð
satans orma perri
Perrier er prýðisgott
í París móti þorsta.
Þótt sjálfur beri víni vott
er vil ég snæða osta.
Ostalyktin illa megn,
yfirgnæfir verstu pest.
En bragðið þikir gott í gegn
og glepur bæði kóng og prest.
Presturinn leit í læragjá
lostafullum augum.
Öfgafullur þrungin þrá,
þroti í lífsinstaugum
Taugum hef ég troðið á í takt við Stebba
stríið upp þá stóð á hlebbA,
stutt hann gat ey fingri á nebba.
„Nebbi“ er orð sem notar enginn nema illi
annað þvílíkt orð er „tilli“
athugaðu þetta, Billi.
Billa hefur brugðist list í bragarsolli.
Óhappinu örin olli,
er hann geymir djúpt í kolli.
Kollvikin mín karlmannlegu kátur þakka,
sem öðlaðist í einum pakka
frá enninu og niðrá hnakka.
Hnakka trefill hlýja á ef heilsan bilar,
húfan einnig heilsu lagar
herji á þig kuldadagar.
Kuldadagar kunna
að koma fram á vor
svo velli í vora munna
úr vitum slímugt hor
með þykka köggla og þunna
það er ekkert slor
svo mun ávallt unna
okkur faðir vor.