Ég man þegar ég fékk bólur á nefið

Vjer munum er vjer mundum hlutfallslega meira miðað við ævilengt vora en vjer munum núna.

Ég man þegar ég þóttist viss um að eiga lengra eftir en það sem liðið er.

Ég man þegar ég sprengdi eina slíka (ekki á Ívari þó) og var hálftíma að þrífa baðherbergið á eftir...

Ég man eftir svipuðu atviki nema í stað baðherbergis var það mælaborð í bílnum mínum.

Vjer munum er það var gaman hjer á Gestapóspjallinu.
‹Brestur í óstöðvandi grát›

Oss hefir nú eigi leiðst hér mjög upp á síðkastið, þó að sjálfsögðu megi lengi gott bœta.

Er þá ekki best að rífa upp gömlu þræðina með hressandi skemmtilegheitum?

Jeg man er Galdri laut svo lágt að heimsækja mig.

Það þarf að endurtakast. ‹Ljómar upp›

Vertu ævinlega velkominn.

Ég man eftir Gestpóum og píum síðastliðið laugardagskvöld... þessi áætlun mín a drekka í hófi virkaði greinilega bara ágætlega. Þó bollan hafi verið góð.

Vér teljum oss muna hið sama. Vér viljum þó eigi um það fullyrða á þessum vettvangi.

Mig rámar í eitthvað svipað. Þó gæti mig hafa verið að dreyma. Allavega týndi Fergesji fjöregginu sínu, en fyrst hann er á lífi þá hlýtur mig bara að hafa dreymt þetta allt saman.

Vér túlkum það aðeins svo, að einhver hafi það fundið, og fari um það blíðum höndum (ellegar hafi sem stofustáss).

Ég man eftir öllu sem gerðist síðasta laugardagskvöld. ‹Ljómar upp›

Ég man eftir flestu sem gerðist síðasta laugardagskvöld.
‹Starir þegjandi út í loftið›

‹Blaðar í dagbók sinni.›

Vér virðumst einnig muna.
‹Glottir.›

Ennfremur munum vér skemmtilega tónleka á sunnudeginum.