Sakna allir Leiđarljóss.
Lítiđ telst hér ţér til hróss.
Streymir sjaldnast á til óss.
Ey er stoliđ ţjófagóss.
Í kuldatíđ, ţá kćtast ber.
Hvísliđ mig í eyrun sker.
Í kuldatíđ, ţá kćtast ber.
Hvísliđ mig í eyrun sker.
Dafnar allt í desember.
[Ei ber ađ hafa ey fyrir ei, ónei.]
Í kuldatíđ, ţá kćtast ber.
Hvísliđ mig í eyrun sker.
Dafnar allt í desember.
Drottinn elskar púkaher.
[Ei ber ađ hafa ey fyrir ei, ónei.]
Ó jú. Stafsetningarorđabókin mín góđa, sem ég fékk í barnaskóla, á síđustu öld, bendir á ey ţegar ei er flett upp.
Ţegar flett er upp bendir hún ţó bara á ey ţegar leitađ er orđsins ei.
Kettina ég kćsta vil,
kofareykt á diskinn svil.
Kveikir upp í kerti, spil.
Billi var nú fyrst og fremst ađ laga stuđulinn reikna ég međ.
Kettina ég kćsta vil,
kofareykt á diskinn svil.
Kveikir upp í kerti, spil.
Kátur liggur fugl í hyl.
Ey skal rita eyiđ svo.
Ey skal rita eyiđ svo.
Yndislegt er orđiđ sko.
Ey skal rita eyiđ svo.
Yndislegt er orđiđ sko.
Andlitiđ skal aldrey ţvo.
Ey skal rita eyiđ svo.
Yndislegt er orđiđ sko.
Andlitiđ skal aldrey ţvo.
Einn međ ţrem mun gera tvo.
Bađa máttu búkinn ei.
Bađa máttu búkinn ei.
Borgarstjórinn minn er grey.
Bađa máttu búkinn ei.
Borgarstjórinn minn er grey.
Matur konungs hás er hey.
Bađa máttu búkinn ei.
Borgarstjórinn minn er grey.
Matur konungs hás er hey.
Heimskauta- er froskur gay.
Bráđum koma blessuđ jól.
Brennur hátt á himni sól.
Baggalúts er bölvađ gól.