Bí bí segir bróðir þinn
býsna er hann er hann kvalinn
þegar fuglsins fötum í
flögrar hann um salinn.
[i]
Salinn að láni Finnur fær
fagnar ætlar þorra.
Framm og aftur þilin þvær
Þura kona Snorra.
[Við] Snorrabúðarstekkinn stóð
og starði Jónas forðum,
sveittur við að svæla út ljóð
með svakamörgum orðum.
Orðum það sem á að segja aðeins betur,
setningarnar saman fléttum,
sigrum heim með ljóðum nettum.
Nettum ljóðum læði eftir
löngum síðum.
Þegar málþurrð mig svo heftir
í miðjum klíðum.
Nettan tekur Spori sprettinn
sprellandi lengst upp í hlíð.
Eltir uppi gemsa glettinn,
gelt er talið hunda stríð.
--------------------------------------------
Klíðum gjallar kliðurinn
karlinn ákaft ropar
Aftur úr neðra niðurinn
njálgur og fáir dropar.
Dropaglasið dugar vel í dagsins önnum.
Af vanillu ég gleypi gommu.
Gest þó best að kardimommu.
Kardímommu dropa drullu
Dabbi róni í sig lét.
Og tóbaksögn í rettu rullu,
ræfilstuskan hló og grét
Gréta fór að hitta Hans
með heimabakstur sætan.
Aumingjann svo át með glans
og átti feril mætan.
Mætan feril Fríða á
fjósa kona og meira
Hún á bakið lífsglöð lá
löngum undir Geira.
Geiri skartar gullnum fingri.
Gefur af sér mikinn þokka.
Smitast hjarta' af slíku glingri
--hann selur ekki kvennmannsskrokka.
Kvenmannsskrokka kýs ég helst í keleríið.
Enda var það alltaf planið.
Öðruvísi er Vatíkanið.
Geira tókst í Nínu að ná
er nýtt hann gerði planið
og séra Jón hann sendi þá
að seðja Vatíkanið.
Vatíkanið páfinn passar
prelátar og annað lið.
Og allavega rumpu rassar,
rétttrúaðir eins og við.
Viðrekstur á vinstristjórn nú veldur dauni,
áhrif sem af eiturvíni
öllu spilla hérna gríni.
Gríni engu Tóta tekur
tæpt er hennar geð.
Sínar ætíð raunir rekur
rær og sönglar með.
Meðalið er mært af þeim
sem magna hérna bullið.
Hrappar ennþá höndum tveim
hirða frá mér gullið.
Gullið sem að glitrað' á í Glitni forðum
reyndist gjört af raupi; orðum,
rányrkju og sálarmorðum.