Til þín : Ég hata þig! Deyðu.
Til þín : Þú ert sjálfselskur fáviti. Eigðu þig.
Til þín : Þú ert óyfirstíganlega heimskur með rosalega bjánalegar kröfur.
Til þín : Þér er alveg sama held ég.
Þið hin : þið eruð svosem skítsæmileg.
Restin : Takk fyrir að þola þessa útrás!! Þið eruð ágæt.
Góðar stundir.
Ég er ekkert sjálfselskur fáviti !
‹Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér›
En annars, til þín, ég er svangur.
... Mikið er ég ánægð að þekkja þig.
Til þín:
Ertu þess virði að ég nenni að þekkja þig?
Til yðar:
Mikið er ætíð skemmtilegt, er þér látið sjá yður.
Til þín: Meira af því sama?
Til þín:
Komdu út að leika.
Það hefði verið gaman að sjá þig.‹Glottir eins og fífl›
Til yðar: Hví?
Til þín,
Drullaðu uppá bakið á þér þarna drulluháleisti með hor og slef !
‹Gefur frá sér vellíðunarstunu›
Þetta var notalegt.
Til þín: Hættu að tala við sjálfan þig.
Til þín: Þetta eru ekki ástæður. Þetta eru afsakanir.
Til þín: Þú ert asni. Ég sakna þín.
Til þín
Það er ekki svona rosalega gaman að skrifa félagsrit.
Til þin: Ekki vera faggi!