Ég man þegar "andsovéskur" var það versta sem maður gat verið.

Vjer munum er vjer ákváðum að bæta við innleggi í þráð þennan.

Ég man eftir þættinum Happ í hendi sem Hemmi Gunn stýrði. í einum liðnum fóru keppendur inn í glerklefa sem þeytti upp seðlum á fullu og þau máttu eiga allt sem þau gátu troðið inn á sig.

Hah ég var einmitt að ræða þennan þátt við einhverja um daginn.

Annars man ég eftir SPK og Pílunni.

Ég man þegar ég fór ungur til sjós með föður mínum og lá vælandi inn í stýrishúsi megnið af róðrinum, fullur af sjóveiki og sjálfsvorkun.
En þegar í land kom þá var það allt gleymt og ég var hetja hafsins. Pabbi var ekkert að leiðrétta það....

Þú átt góðan pabba. ‹glottir lúmskulega›

Ég man eftir berklaplástrunum sem límdir voru á mann í grunnskóla.

Ég man uppskriftina að piparkökum, svona næstum því, held ég alveg örugglega.

Ég man þegar fólk á Gestapó kom fram undir réttum dulnefnum en notaðist ekki við aukasjálf eins og einhverjir plebbar.

Ég man þegar það var vetrar og sumartími á íslandi.
Hátíðarstund þegar móðir mín sá um að stilla klukkuna á vorin og haustin.
Síðan því var hætt og ísland sett á fastan vetrartíma, hefur menningarstigi landans sífellt verið að hraka.
‹Brestur í óstöðvandi grát›

Ég man þegar var ekki vetrar- og sumartími í Finnlandi. Siðan þess hefur menningarstig landsins farið hrapandi.

Ég man eftir ís-kóla.

Ég man eftir RC-Kóla. Djöfull var það vont.

Ég man hvað það var gaman þegar ég eignaðist húfuna sem ég fann upp í skáp í dag.
Minnir mig á hvað það var gaman að vera unglingur in the eighties.

Ég man eftir því (tæplega þó) þegar ég átti líf...‹Brestur í óstöðvandi grát›

Ég man eftir Palla og Syrrí í Stundinni okkar.

Ég man þegar hægt var að fá far með strætó fyrir 20 krónur.

Vér munum þá tíð, er hægt var að fá ágætis pokabland fyrir fimmtíu krónur. Þá var sælgætið allt geymt fyrir innan afgreiðsluborðið.