Móri ljótan hefur haus
hengilmænu bjáni.
Svo er Móri makalaus
marbendill og kjáni.

Þá gæfu hefði og glaumlífið
gæðingurinn Lappi.
Ef líktist eigi andlitið
óskeindum þjóhnappi.

Hans er sérhver hugsun ill,
hann er flón og sauður.
Skárri yrð'ann ef til vill,
ef hann væri dauður.

Skrítið þykir skáldið Pó,
þeir skoða hann oft á RALA.
Því typpi vill hann troða í þjó
Tinkívinkí og Lala.

Fanna skautar froski bláum
fíflið allrar heimsku val
andans vart nær hæðum háum
heimskautanna í öldudal.

varla eins og aðrir menn
ei þó kemst á söguspjöld
bara hann sig birgi enn
bak við hemsins gluggatjöld

Upprifinn er á að sjá
undarlega hissa.
Upp í vindinn ávalt sá
álpast til að pissa.

Barbafaðir himinhæða
heyr nú loksins allra kvak
sem beinlínis þig biðja að snæða
blásýru, þú leiða hrak.

Hlebbi er eins og grálynd geit,
grænn má undir tusku þrúgast.
Hver sem úldinn álfinn leit
afsakast á meðan kúgast.

Allra mesti er bögubósi,
barbaranna pabbadýr.
Ætt'að bind'á bás í fjósi,
ber af honum sjerhver kýr.

þykist vita vel um allt
en verst er kvörn á fróni
ekkert kann á kóabalt
og koksar á plútóni

Rjúpur -hami flíka fanna-
frónsins bestu tetur.
Upprifinn er einn sá manna
er aftaní þær setur.

Með fúlan trant og Freðinn Hug
fantur, öllum leiður
skilur ekkert, skortir dug,
sköndlabossinn gleiður.

kvalir sálar líður lið
sem litla peyjann hittir
þá fyrst að hlægja færum við
ef fram á nasir dittir.

Óða sá ég galna gný
göslast yfir fljótið
Líkist þetta Steina strý?
Standið upp og skjótið!

Viðbjóðslegri verða menn
varla hér .a Lutnum.
Helvítið víst hangir enn
haugfullur á stútnum.

Að kvöldi til kveikir á prímus
og kyndir sitt höfuð í mínus
Duft bálið bræðir
brátt kemst í hæðir
helskakki hálvitinn Vímus

Hugfreður úr truntu tregri
tók sér heila - og skortir vitið.
Hann er verri' en hnit með tegri
og herpes-klamidíusmitið.
Vart ég nokkurn viðbjóðslegri
vinstrimann hef augum litið.
Stórum hef ég stundum fegri
stykkjum kúkað, drullað, skitið.