Stuđlabergiđ himinhátt
hrundi. Skáld varđ undir.
Sérhverjum er svarafátt
um stundir, ţó grói grundir
Nú farin fjandans til
fló á skinni
Stuđlabergiđ himinhátt
hrundi. Skáld varđ undir.
Sérhverjum er svarafátt
um stundir, ţó grói grundir
Nú er farin fjandans til
fló á skinni
Píka ţykir pent ei orđ
Pungur hálfu verri
Ađ segja tussa sjálfs er morđ
satans orma perri
Tíminn hann líđur og líđur
Og Ljón Baldvin ríđur og ríđur
Ef skrifar hann bréf
Ég ráđ ekki hef
Til stúlku sem eftir ţví bíđur
Ef hann gengi í ESB
mellur fengi, rjóma og te
Bćndur magrir bíta strá
beiskir svartar mellur ţrá
Hann er stćrri en stendur til
ţó stelpur flissi
Migiđ hef yfir Merkigil
í morgunpissi
Hátíđ ber ađ höndum nú
Helg var jólanóttin
Húsfreyjan var hamslaus jú
Hólkvíđ brókarsóttin
Fram á skör međ skarđ í vör
Nú ör líđur andans sá tími
ţó orđin ei lengur hér rími
en limran hún fer
sem kona allsber
eđa inneignarlaus sími
"Syngist međ laginu , ég langömmu á sem ađ létt er í lund"
Ţjóđin á skáld sem ađ létt er í lund
Leitar ađ greinum hverja einustu stund
Á ţingi og ţotu hann ritar sinn brag
Á nóttu og degi hann r ...
Efnilegt ţótti ţađ afleita land
sem engin vill kannast viđ núna
ekki viđ tömdum ţann útrásar gand
étum nú lamb ţorsk og kúna
séđ fyrir enda á sveiflunni stóru
sökkvum í hyldýpi naumhyggjunar
...
Til fjalla halda hugdjarfir
Hrunamenn til leita.
ađ finna sínar frumţarfir
fullir rjóma ađ ţeyta
Fram til heiđa fređin reiđ
á fótin leiđ er stórum
Eitthvert vit skal viđhafa,
vont er bit í stáli,
Eld skal hita án tafa
Alrautt lita báli
KAnnski vitiđ litla vex
vont á bítur stáliđ
Dćtur ţessa dapra manns
dufla viđ á kvöldum
mannin saug hún móđir hans
margan fyrr á öldum
Fyrirgefđu mér fađir ţví ég er svartur
"Hvítur á leik"
Langan ég lít yfir veginn
lćt sem ég sjái ekki Reginn
á stelpur hann ćlir
og stráka hann tćlir
Homminn víst ţykir hinseginn
Drottinn gaf og drottinn tók
drottinn svaf í ullarbrók
María hafđi meyjarlók
mikinn keng og eđal hrók