Krummo

Þessi partur ekki er
alveg samkvæmt bókinni.

Þennan brag ég byrja vil.

Nonni hrýtur hátt og vel
heyrist langa vegu.

Bjargaðist með basli þó
botninn listaslappi.
Við ljóðaristur lífs í ró
lengi gisti kappi.

Oft er stím að yrkja brag
allt ef rímar saman.

Upprifinn hér út úr sér
orðum dælir ljótum.
Yfir strikið oft hann fer
ekki með á nótum.

Konur vilja vöðvatröll
völsa meður digra.
Varast jafnan visinn böll
sem vímuefnin sigra.

Upp skal hefja húmorinn
hætta strax að klæmast.

Nú er Esjan næstum hvít.

Viðurstyggilegri ljóð
lesið aldrei hef ég.
Vímus helst vill fleka fljóð
fyrir því ei sef ég.

Hér er fáum stirt um stef.
Standpínu ég löngum hef.
Milli læra lókinn gref.

Móta hljóður magnað ljóð úr möl og grjóti.
Skjóta þó ég hótun hljóti
hnjóti um leir og einn tveir blóti.

Hér er fáum stirt um stef

Mikið oss leiðast gelgju-gól.
Ganga hér um bæinn fól.

Dömulegt

ljóðasafn

Vel ég þessa þulu skil
það mun liggja á borðinu
að þeir sem eiga truntur til
taka þig á orðinu.

Íslenska er okkar mál.

Víma getur verið ill
veraldar í geimi
en greinilega Vímus vill
vera í öðrum heimi.

Hinna sem að hagyrðinga hafa ei snilli,
á súlustöðum dreymir dilli-
dömur sinna fóta milli.